زردی علامتی از یک بیماری زمینه ای است و سبب زرد رنگ شدن پوست و سفیدی چشم ها می شود. این وضعیت به دلیل حضور رنگ دانه زرد صفراوی در خون ایجاد می شود. این رنگ دانه به طور طبیعی بر اثر تخریب سلول های قرمز خونی پیر شده ایجاد می شود. اما در برخی بیماری ها، این رنگ دانه در خون تجمع یافته و سبب زرد شدن رنگ پوست می شود، برخی شرایط احتمالی که سبب بروز این وضعیت می شوند عبارت اند از : هپاتیت ( التهاب کبد) ، انسداد یا ناهنجاری در مجاری صفراوی، و برخی از انواع کم خونی .

تغییر رنگ پوست اغلب با تیره شدن ادرار همراه است. این پدیده به این علت اتفاق می افتد که رنگ دانه انباشته شده در خون به داخل ادرار سرریز می کند. همچنین ممکن است همراه این علائم ، مدفوع نیز کمرنگ شود ؛ زیرا دیگر رنگ دانه ای برای تیره کردن رنگ مدفوع روده وجود ندارد.

زردی همچنین در یک سوم نوزادان در طی هفته اول بعد از تولد دیده می شود. این زردی ،" زردی فیزیولوژیک " نام دارد. تقریباً در تمام این نوزادان هیچ بیماری زمینه ای وجود ندارد وعلت بروز آن تنها این است که کبد و دستگاه گوارش کودک در حال تطابق یافتن با زندگی خارج رحمی است. زردی فیزیولوژیک در نوزادانی که شیرمادر می خورند بیشتر دیده می شود و بعد از بررسی های لازم توسط پزشک ، اغلب نکته نگران کننده ای یافت نمی شود.

علائم احتمالی:

زرد رنگ شدن پوشت و سفیدی چشمها، ادرار قهوه ای تیره ، مدفوع کمرنگ ، تهوع و کاهش اشتها.

نخستین اقداماتی که شما می توانید انجام دهید:

1- در صورت زرد شدن پوست کودک و ادرار و مدفوع ، کودک را جهت یافتن تغییر رنگ بررسی کنید؛

3- بهداشت را در مورد کودک کاملاً  رعایت کنید ؛ زیرا ممکن است کودک شما مبتلا به هپاتیت باشد که مسری است؛

4- در صورت وجود زردی در کودک هرچه سریع تر با پزشک خود تماس بگیرید. کودک مبتلا به زردی باید حتماً توسط پزشک بررسی شود؛ زیرا مقادیر بالای "بیلی روبین" ( ماده ای دفعی است که در اثر تجزیه گلبول های قرمز در کبد تولید می شود و از طریق مدفوع دفع می شود ) در خون می تواند به ارگانهای داخلی آسیب برساند، همچنین هر نوع بیماری زمینه ای باید تشخیص داده شود:

زردی در کودکان

اقداماتی که پزشک انجام می دهد:

- پزشک بیماری های زمینه ای را تشخیص داده و آنها را به طور مقتضی درمان می کند. اگر کودک مبتلا به هپاتیت باشد، ممکن است لازم  باشد از سایرین جدا شود؛

- پس از برطرف شدن زردی ممکن است لازم باشد کودک تا چند هفته مرتب ویزیت شود تا هرگونه عارضه احتمالی تشخیص داده شود.

اگر لازم است کودک تحت رژیم غذایی خاصی باشد، حتماً رژیم وی را رعایت کنید؛ کودک ممکن است از این که ناچار به استراحت و رژیم غذایی خاصی است خسته و افسرده شود، پس سعی کنید وی را سرگرم کرده و با او همدردی کنید.

هپاتیت

هپاتیت عفونتی است که سبب التهاب کبد می شود. یک نوع از این بیماری یعنی "هپاتیت ب" می تواند در دوران بارداری توسط مادر به جنین و یا از طریق خون آلوده منتقل شود. شایعترین نوع آن که بسیار مسری است " هپاتیت آ" نام دارد که ویروس آن در مدفوع فرد مبتلا دیده می شود. اگر دست ها پس از رفتن به دستشویی به خوبی شسته نشوند، ویروس می تواند به راحتی از طریق آلوده کردن آب و غذا منتقل شود. این ویروس در خون و بزاق نیز یافت می شود. نخستین علامت ابتلا به هپاتیت کاهش اشتها، سپس علائم شبیه به سرماخوردگی و به دنبال آن زردی است که پوست و سفیدی چشم را درگیر می کند. سایر علائم عبارت اند  از: تیرگی ادرار و کمرنگ شدن مدفوع.

هپاتیت به خودی خود به ندرت یک بیماری جدی در بین کودکان است ؛ اما چون به راحتی می تواند به سایر اعضاء خانواده یا مدرسه منتقل شود باید هرچه سریع تر درمان شود.

علائم احتمالی:

- کاهش اشتها، علائم شبیه آنفلوانزا شامل سردرد ، تب و درد مفاصل ، زرد رنگ شدن پوست، ادرار قهوه ای تیره و مدفوع کمرنگ.

نخستین اقداماتی که شما می توانید انجام دهید:

1- اگر مشاهده کردید که کودک بی اشتها شده و علائم شبیه آنفلوانزا در او ایجاد شده، پوست، ادرار و مدفوع او را جهت یافتن هر نوع تغییر رنگ بررسی کنید؛

2- اگر کودک از غذا خوردن امتناع می کند و اگر به هپاتیت مشکوک هستید از رفتن کودک به مدرسه جلوگیری کنید

به طور متناوب آب میوه رقیق شده و محلول مایع درمانی خوراکی (ORS) به او بدهید تا آب بدن و انرژی وی را حفظ کنید؛

3- اگر به هپاتیت مشکوک هستید از رفتن کودک به مدرسه جلوگیری کنید؛

4- بهداشت را در مورد کودک خود کاملاً  رعایت کنید. مطمئن شوید که کودک پس از رفتن به دستشویی دستان خود را می شوید . حوله، ملحفه و ظروف غذای وی را از وسایل بقیه افراد خانواده جدا کنید؛

5- در صورت شک به هپاتیت بخصوص در صورت بروز زردی هرچه سریعتر با پزشک خود مشورت کنید.

- تا شش ماه پس از ابتلا به هپاتیت ممکن است علائمی مانند خستگی ، ضعف تمرکز و بدخلقی وجود داشته باشد. این علائم خود به خود رفع می شود، بنابراین فقط سعی کنید کودک را درک کرده و با او به ملایمت رفتار کنید.

منبع تبیان

گردآوری کودک آکاایران