
به گفته کید سیف(بنیاد پیش گیری از حوادث کودک در استرالیا):حدود 50 کودک به خاطر مسمومیت در بیمارستان هر هفته بستری می شوند و هر ساله بین 5 تا 10 کودک از مسمومیت جان سالم به در می برند ؛ یکی از این سه مسمومیت در دوران کودکی با دارو مرتبط است و مواد شیمیایی خانگی مثل مواد شوینده، دلیل اصلی هستند.
اگر کودک شما در معرض مواد شیمیایی خانگی و یا سموم دیگر قرار داشته باشد، سریعا با اورژانس تماس بگیرید. مسمومیت معمولا زمانی اتفاق می افتد که یک ظرف به درستی بسته نشود و یا در کابینت ها رها شود، و اگر یک محصول در یک ظرف مقاوم در برابر کودکان (مانند مواد شوینده ظرفشویی در یک جعبه مقوایی ساده قرار گیرد) قرار داشته باشد این خطرات کاهش می یابد. مواد شوینده یکی از خطرات خانگی برای کودکان هستند که پیشنهاد می کنیم به اقدامات فوری بعد از خوردن مواد شوینده توسط کودک در ادامه این مقاله از مجموعه مقالات آکا, با دقت توجه کنید.
مسمومیت با مواد شوینده چگونه ایجاد می شود؟
مواد شوینده به دلیل ترکیبات شیمیایی آن ها زمانی که مورد استفاده قرار می گیرند تولید گازهای سمی و خطرناک می کنند. این گازها در صورتی که استنشاق شوند ریه ها را مورد آسیب قرار می دهند. و اگر ماده شوینده وارد بدن کودک شود در بدنش تولید گاز سمی می کند که ریه ها را مورد هدف آسیب قرار می دهد.
مواد سمی در کودکان به علت جثه کوچکی که دارند خیلی زود پخش می شود و ایجاد مسمومیت می کند.
علائم مسمومیت بعد از خوردن مواد شوینده توسط کودک
بسیاری از مسمومیتها، اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشوند، برای سلامت کودک عوارض و خطرات جدی در پی خواهند داشت. برای تشخیص مسمومیت، لازم است که شما با علائم آن آشنا باشید.
علائم مسمومیت بستگی به نحوه مسمومیت و میزان تماس کودک با ماده شوینده دارد. اگر پوست کودک با ماده شوینده تماس پیدا کرده است، ممکن است پوست کودک قرمز، ملتهب و حتی در برخی قسمتها دچار سوختگی سطحی شود.
اگر کودک گازهای خطرناک تولید شده توسط مواد شوینده را استنشاق کرده باشد، ممکن است راه تنفسی او متورم شود و برای تنفس با مشکل مواجه شود. یکی از علائم مشکل در تنفس، صدایی است که هنگام تنفس تولید میشود و یا تغییر رنگ کودک و تلاش او برای نفس کشیدن. این مورد باید جدی گرفته شود زیرا اختلال در تنفس میتواند سلامت کودک را به خطر بیندازد.
اگر مواد شوینده با چشم کودک تماس پیدا کنند، او ممکن است موقتا، و در مواردی که ماده شوینده بسیار قوی و اسیدی باشد، به طور دائم، بینایی خود را از دست بدهد. در این حالت، چشمهای کودک دچار سوزش شدید میشوند و او بیتابی خواهد کرد. معمولا اگر کودک مسموم شود، فشار خون او و ضربان قلبش خیلی سریع و محسوس کاهش خواهد یافت.
در موارد حاد و خطرناک، قلب در اثر تماس با مواد شیمیایی، ناگهان از حرکت میایستد. آزمایش خون میتواند نشان دهد که میزان اسید خون تغییر کرده است. این تغییر ممکن است به اندامهای مهم و اصلی بدن کودک آسیب برساند. این آسیبها میتوانند در اثر تماس با هر نوع ماده شیمیایی، از جمله شویندههای خانگی ایجاد شوند.
آثار مسمومیت بر سیستم گوارش نیز مشهود خواهد بود. کودکی که در اثر تماس یا خوردن مواد شوینده مسموم شده است، معمولا استفراغ میکند و گاه در این استفراغها، خون نیز دیده میشود. وجود درد در ناحیه شکم و خون در مدفوع نیز از دیگر علائم مسمومیتهای حاد می باشد. اگر ماده شوینده قوی باشد، ممکن است حتی مری نیز آسیب ببیند و دچار سوختگی شود.
بعد از خوردن مواد شوینده توسط کودک خلاقیت به خرج ندهید!
هرگز هنگام مسمومیت کودک با مواد شوینده، خلاقیت به خرج ندهید و از خوراندن مواد دیگر به کودک خودداری کنید. هیچگاه در این موارد، از مواد خنثیکننده استفاده نکنید.
برای مثال اگر کودکی جوهرنمک خورده، به او جوش شیرین ندهید که اثر اسیدی آن را خنثی کند. زیرا واکنش اسیدی و قلیایی حاصل، یک واکنش گرمازاست و دراینصورت در کودک علاوه بر سوختگی شیمیایی، سوختگی گرمایی نیز ایجاد میکند.
اقدامات اولیه بعد از مسمومیت کودک
بعد از اینکه کودک دچار مسمومیت با مواد شوینده شد دقت کنید که هرگز بدون اطلاع و از روی حدس و گمان شخصی اقدام به هیچ کاری نکنید.
برای مثال اگر کودک مواد حاوی اسید خورده اقدام به خوراندن او با ماده ای که اثر اسیدی را خنثی می کند نکنید. در این صورت آسیب بیشتری به او وارد می کنید.
زمانی که کودک ماده شوینده ای مثل وایتکس خورده دچار خفگی نمی شود اما در صورتی که استفراغ کند و بالا بیاورد و دوباره آن را ببلعد ممکن است دچار خفگی شود.
در این مواقع به جای اقدام خود سر و خوراندن مایعات و موادی مانند سفیده تخم مرغ به کودک، با اورژانس تماس بگیرید و از توصیه های آن ها استفاده کنید.
نکته مهم حفظ خونسردی است تا بتوانید درست فکر کرده و تصمیم بگیرید.
در صورت بسته بودن راه تنفسی کودک سعی کنید با آب دادن به او تا رسیدن نیروهای اورژانس راه تنفسی کودک را باز کنید.
کارهایی که نباید انجام دهید!
ممکن است در این گونه مواقع بر اساس شنیده های بی اساس اقدام به خوراندن بعضی از مواد برای نجات کودک کنید. کارهایی که در زیر به آن اشاره می شود را نباید انجام بدهید.
1. خوراندن شیر
بعضی ها گمان می کنند که خوردن شیر در این مواقع سبب کاهش میزان جذب ماده شوینده به بدن می شود و یا عوارض آن را کم می کند در نتیجه اقدام به خوراندن شیر به کودک می کنند. در صورتی که این عمل گاهی نتیجه کاملا برعکسی داشته و باعث جذب سریعتر ماده سمی در بدن می شود.
2. خوراندن آب لیمو
براساس باور غلط قدیمی برخی ها ممکن است اقدام به خوراندن آب لیمو به کودک کنند تا اثرات مواد شیمیایی را خنثی کنند. اما این کار باعث درد و آسیب به معده می شود.
3. خوارندن آب نمک
برخی نیز بر این باور غلط معتقدند که آب نمک با غلظت بالا سبب تحریک برای استفراغ می شود و به این تریتب مواد سمی با استفراغ از معده خارج می شود.
اما باید بدانید که آب نمک با غلظت بالا ممکن است کودک را دچار اختلالات الکترولیتی و مشکلات جسمانی کند.
4. وادار کردن کودک به استفراغ
اقدام به چنین کاری هرگز توصیه نمی شود زیرا ممکن است باعث شود بالا آوردن ماده سمی سبب آسیب به دستگاه گوارش شود.
اجازه بدهید این کار با تشخیص و توسط پزشک انجام شود.
نکته:
تحریک و اقدام برای القای استفراغ در بزرگسالان به دلیل قدرت و توان بدنی بالا مشکلی ایجاد نمی شود اما در کودکان خطرناک است. برای این کار باید از خوردن آب و تحریک قسمت پایینی حلق این کار را انجام داد.
5. درمان خانگی
گاهی در این گونه مواقع ممکن است اطرافیان شما هر کدام با توجه به نظر و تجربیات شخصی خود توصیه هایی به شما بکنند. از عمل کردن به آن ها خودداری کنید و فقط از توصیه های متخصص و اورژانس کمک بگیرید.
گاهی وقتها اقدام به هیچ کاری بهتر از اقدام به کار نادرست است.
اقدامات پیشگیرانه از خوردن مواد شوینده توسط کودک
با توجه به این اصل که همیشه پیشگیری بهتر و راحت تر از درمان است باید اقداماتی انجام دهید که کلا مانع بروز چنین حوادثی شوید.
توجه به نکات زیر در مورد چگونگی مصرف و نگهداری صحیح و دور از دسترس مواد شوینده می تواند بسیار موثر باشد و احتمال بروز این حوادث را به حد اقل برساند.
از استفاده از ظروف یک بار مصرف برای کودکان خودداری کنید.
در محلی که کودکان حضور دارند از مواد شوینده قوی که تولید گاز می کنند خودداری کنید.
می توانید به جای استفاده از مواد شوینده مانند وایتکس از سرکه سفید استفاده کنید.
مراقب نوع مواد شوینده و شکل ظاهری بسته بندی و رنگ و بوی مواد باشید. برخی از مواد شوینده مانند قرص های ماشین ظرف شویی در بسته بندی هایی ارائه می شوند که ممکن است کودک آن ها را با خوراکی ها و قرص ها و ژله های خوردنی اشتباه بگیرد و آن ها را به دهان ببرد.
مواد شوینده را در ظرف مخصوص به خودش که دارای علائم و نوشته ها و عکس ها هستند نگهداری کنید و از ریختن آن ها در ظرف خالی مواد خوراکی مانند بطری های نوشیدنی و ظرف سس و ... به شدت خوددرای کنید.
درب ظرف های حاوی مواد شوینده را محکم ببندید.
مواد شوینده را در جاهایی دور از دید و دسترس آسان کودک نگهداری کنید. بهتر است برای نگهداری این مواد از مکان هایی در خانه که کمتر مورد استفاده و رفت و آمد قرار می گیرند مانند انباری ها و کابینت های داخل حمام یا دستشویی استفاده کنید و درب آن ها را محکم ببندید.
هرگز مواد شوینده را داخل اتاق ها و یا آشپزخانه که مکان های پر رفت و آمدی برای کودکان است استفاده نکنید. در صورتی که مکان کافی در خانه ندارید و مجبور به نگهداری آن ها در آشپزخانه هستید سعی کنید آن ها را در بالاترین کابینت ها نگهداری کنید تا کودک امکان دسترسی به آن را نداشته باشد.
درمان کودک مسموم شده با مواد شوینده
میزان مسمومیت کودک با مواد شوینده بستگی به نوع ماده و ترکیبات آن و میزان مصرف و مدت زمان آن دارد.
مسمومیت با موادی که دارای نمک قلیایی و PH بالاتری باشد به مراتب خطرناک تر از مسمومیت با موادی با PH پایین تر است. به هشدار سوختگی پوست و گلو درج شده روی ظرف مواد دقت کنید.
در صورتی که پوست کودک در تماس با این مواد بوده درمانی شبیه به درمان سوختگی دارد. باید فورا او را به مراکز درمانی ببرید.
در صورتی که کودک مواد را خورده باشد به علائم مسمومیت دقت کنید و فورا او را به بیمارستان ببرید یا با اورژانس تماس بگیرد و تا زمان رسیدن اورژانس توصیه های پزشکی را اجرا کنید.
پزشک را از نوع و جزییات دقیق در مورد مواد شوینده مصرفی مطلع کنید.
در ابتدا علائم حیاتی کودک مانند ضربان قلب، تنفس، دمای بدن و فشار خون مورد کنترل قرار می گیرد.
در درمان کودک مسموم با مواد شوینده از مراحل درمانی زیر استفاده می شود:
اکسیژن، لوله تنفس، داروهای مسکن، تزریق مایعات داخل رگها، شستن مداوم و پانسمان قسمتهای سوخته، برونکوسکویی و آندوسکویی.