اگر ترجیح می دهید کودک از گفته های شما تفسیر و برداشت نادرستی نداشته باشد، بهتر است واضح و شفاف حرف بزنید. به این دو جمله دقت کنید : "بسیار خوب، می توانی بیسکوئیت بخوری..." و " می توانی یک بیسکوئیت بخوری اما از من درخواست بیسکوئیت بیشتر نکن! فقط یک بیسکوئیت!". در بیشتر مواقع جمله اول این تصور را در کودک ایجاد می کند که می تواند بیشتر از یک بیسکوئیت بخورد اما جمله دوم بسیار روشن است.
یک بیسکوئیت واقعا یک بیسکوئیت است و نه بیشتر! برای بسیاری از ما اتفاق افتاده است که با وجود اینکه به کودک اجازه خوردن بیشتر از یک بیسکوئیت را نداده ایم اما نظرمان را تغییر می دهیم. سعی کنید به عواقب بلند مدت این تغییر موضع فکر کنید. ممکن است این دفعه خوردن دو بیسکوئیت اشکالی نداشته باشد اما آیا هربار می توانید در تصمیمی که گرفته اید تجدیدنظر کنید؟ چون اگر یکبار نظرتان را تغییر بدهید، باز هم این اتفاق خواهد افتاد.
اگر کودک چیزی می خواهد که در مورد انجامش اطمینان ندارید، از او بخواهید شما را قانع کند. مثلا اگر می خواهد یک برنامه تلویزیونی را تماشا کند باید برایتان توضیح بدهد که پیش از شروع برنامه همه اسباب بازی هایش را سر جایشان می گذارد یا کمی می خوابد تا شما را راضی کند.
با مهربانی مفرط و اغراق شده در واقع به کودک لطف نمی کنید. تحقیقات نشان داده اند پافشاری بر انجام تکالیف و فعالیت های روزانه به کودک کمک می کند توانایی رویارویی با یاس و ناامیدی را بدست بیاورد. حتی اگر کودک نوپای شما می تواند کمی در انجام کارهای خانه به شما کمک کند، وظایفی از قبیل جمع آوری اسباب بازی هایش را به او محول کنید و یا از او بخواهید در انجام آنها به شما کمک کند.
همه ما به عنوان والدین از دیدن ناراحتی فرزندانمان متنفریم اما شما همیشه نمی توانید آنچه را که دوست دارید به دست بیاورید. آموختن این واقعیت به کودک که همیشه نمی تواند به خواسته هایش برسد، مهارت های رویارویی با استرس های هیجانی را در آینده به او یاد می دهد.
بسیاری از متخصصین باور دارند که کودکان وقتی چیزی را به سادگی به دست می آورند، لوس می شوند. آنها را تشویق کنید تا برای به دست آوردن چیزی که می خواهند، تلاش کنند. اگر کودک اسباب بازی جدیدی می خواهد، یک سیستم پاداش دهی برای رفتارهای مناسب ترتیب بدهید و به او فرصت دهید تا قدم به قدم به خواسته اش نزدیک تر شود.
منبع: نی نی سایت