راه هایی برای باز کردن ذهن کودکان

راه هایی برای باز کردن ذهن کودکان

راه هایی برای باز کردن ذهن کودکان , ذهن افراد از دوران کودکی شروع به شکل گیری و تکامل می کند. اطرافیان کودک در تکامل این فرایند نقش بسیار مهمی دارند. پدر و مادر می توانند با روش ها و آموزش های خاصی تفکر کودک خود را گسترش دهند و باعث رشد فکری او شوند. یکی از این روش ها استفاده از فلسفه برای آموزش مهارت ها به کودک است.

در اینجا می خواهیم دلایل وی را برای مدعایش بیان کنیم:

الف) علاقه:

کودکان درخصوص کاری که علاقه بسیار شدیدی به آن دارند بیشتر تلاش می کنند

به دلایل زیر، فلسفه برای کودکان بیشتر مورد علاقه آنهاست چون

۱) شامل داستان های تخیلی است،

۲) درباره کودکانی مانند خودشان

۳) این برنامه آنها را وارد گفت وگویی درباره موضوعات بحث انگیزی (همچون اخلاق) می کند.
فلسفه برای کودکان از تفکر انتقادی می گذرد و فراتر می رود.

ب) هیجان:

فلسفه برای کودکان تنها به تقویت تفکر انتقادی بسنده نمی کند. در این برنامه پذیرفته می شود
که تفکر می تواند به شدت مهیج و احساسی باشد. این برنامه راه هایی را فراهم می کند
که از طریق آنها کودکان امکان سخن گفتن درباره خود و تحلیل آنها را بیابند.

پ) تفکر انتقادی:

فلسفه برای کودکان کاملا دربرگیرنده «تفکر انتقادی» است ولی آن را با وسعت و عمق بیشتری تعقیب می کند.
تفکر انتقادی اغلب «ضمیمه ای» صرف برنامه های درسی رایج است اما فلسفه برای کودکان این نیاز را به رسمیت می شناسد
که کودکان باید به گونه ای واقعی با موضوعاتی سروکار داشته باشند که آنها را مساله انگیز یا مبهم می پندارند.

راه هایی برای باز کردن ذهن کودکان

ت) ارزش ها:

در این برنامه کودکان از همان ابتدا متوجه می شوند که برخورد ما با موضوعات ارزشی،
مستعد مبهم شدن، دو پهلو شدن و آشفتگی است. در نتیجه،
کودکان اموری را که آنها را به تفکر دقیق و روشن رهنمون می شود، مغتنم می شمارند.
اما این بدان معنا نیست که تفکر آنها باید بدون شور و شوق یا فاقد احساس عاطفی باشد.
کودکان می توانند درباره مسائل مورد علاقه شان ـ یعنی زمانی که موضوع تفکر آنها علاوه بر انتقادی بودن،
خوشایند، توأم با احساس عاطفی و دلسوزی نیز هست ـ بهتر فکر کنند.

ث) خلاقیت:

تفکر خوب می تواند همانند زمانی که با تمام وجود در داستانی غرق می شویم یا هنگامی که فرضیه ای می سازیم
سرشار از تخیل باشد، بنابراین فلسفه برای کودکان به ویژه در زمینه خلاقیت، موفقیت آمیز است.

ج) جمعی بودن:

فلسفه فعالیتی است مبتنی بر گفت وگو، این کار نیازی ضروری به گشودن باب گفت وگو به روی تمام اعضای جامعه دارد.
به عبارت دیگر، به کندوکاو همگانی و مشترک نیاز دارد.
مردم جهان هنگامی که نسبت به قربانیان بی گناه فاجعه ای احساس دلسوزی و همدردی دارند،
به نحوی بهتر از زمانی رفتار می کنند که فاقد آن هستند.

لیپمن معتقد است هر کودکی که به لحاظ ذهنی توانایی استفاده از زبان را داشته باشد
استعداد آموزش دیدن در مدرسه و رشد کردن را دارد
و در نتیجه توانایی نوعی از گفتمان و بحث فلسفی را نیز داراست.
فلسفه زمانی آغاز می شود که ما بتوانیم زبانی را که به کمک آن درباره جهان سخن می گوییم،
مورد بحث و بررسی قرار دهیم. هدف این نیست که کودکان را به فیلسوفانی کوچک تبدیل کنیم
بلکه آن است که به آنها کمک شود تا تفکری بهتر از قبل داشته باشند.

البته کودکان هر چه بیشتر در رابطه با گوش دادن و صحبت کردن مهارت یابند همانقدر هم سریع تر می توانند
با فلسفه ای انس گیرند که به کار ذهنی، متون تفکر و استدلال آوری، داوری و قضاوت تاکید دارد.
اما این برنامه کوشش می کند تا از هرگونه استفاده از واژگان فنی اجتناب ورزد.
بنابراین برنامه فلسفی برای کودکان، مناسب برای همه کودکان در جهت ارتقاو مهارت های فکری آنها می باشد.