کودکان تنها بخوابند یا نه؟

آکاایران: بسیاری از شما پدر و مادرها از خود می پرسید که فرزندتان از چه سنی می تواند

تنها بخوابد.
 یکی از مسائل مهمی که ذهن بیشتر والدین جوان را مشغول می‌کند، این است که باید فرزندشان را در اتاق خودشان بخوابانند یا اینکه او را از همان ابتدا به خوابیدن در اتاقش عادت دهند.
به طور کلی در یک سال اول بهتر است شیرخواران در معرض دید والدین باشند. به همین دلیل توصیه می‌کنیم حتی اگر اتاق جدایی برای فرزند در نظر گرفته می‌شود، در معرض دید والدین باشد. حضور کودک در کنار والدین، به مادر و پدر امکان می‌دهد که تنفس و وضعیت خوابیدنش را هنگام خواب بررسی کنند.
بعد از یک سال، به خصوص در مورد کودکانی که شیر مادر نمی‌خورند، بهتر است جای خواب آنها را جدا کرد.
بهترین راه این است که فرزندمان را عادت دهیم خودش در تختش تنها بخوابد. اینکه او را بخوابانیم و بعد در تخت بگذاریم، کار صحیحی نیست. باید از ابتدا فرزند را به‌طوری بار بیاوریم که بداند در مورد این مساله جدی و قاطع هستیم.
مادر نباید به تخت کودک برود یا در اتاق او روی زمین بخوابد زیرا این کارها هم تفاوتی با خوابیدن کودک در اتاق والدین ندارد. باید کودک حس کند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن کنار او نیست.
نکته مهم: جداکردن کودک از والدین و خواباندن مستقل او در اتاقش کمی زحمت دارد و گاهی یکی، دو ماه طول می‌کشد. اگر شب تا صبح کودک چند بار بلند شد، باید والدین به نوبت، او را به اتاق خودش ببرند و اجازه ندهند بینشان بخوابد. مشکل برخی خانواده‌ها این است که یک هفته، 10 روز و حتی یک ماه این روش را ادامه می‌دهند اما یک شب که کودک وارد اتاق والدین می‌شود، به دلیل بی‌حوصلگی او را به تخت خودش بازنمی‌گردانند. همین کار باعث می‌شود تمامی زحماتشان هدر برود و مادر مجبور شود این مسیر را دوباره طی کند.

گردآوری: گروه سلامت پرداد