ضمن این که مشاهده این گونه صحنه ها، روح آن ها را آزرده مى سازد، مسئله مهم دیگرى در کودکان شکل مى گیرد که سر درگمى است.
معمولاً کسانى که دعوا مى کنند ،خود را در یک فضاى بدون منطق توأم با سر و صدا و هیجان بالا وارد مى سازند.
این فضا جایى را براى تجزیه و تحلیل دیگران باقى نمى گذارد ، به ویژه که نظاره کننده مشاجرات، کودکان باشند.
کودکان صرفاً صحنه را مشاهده مى کنند و از پس و پیش و زمینه هاى آن مطلع نیستند ،به همین دلیل نمى توانند به تجزیه و تحلیل مشاجرات بپردازند. عدم توان تجزیه و تحلیل آن ها موجب مى شود که نتوانند به یک قضاوت ذهنى برسند و این حالت در صورت تداوم مى تواند براى آنها اغتشاش ذهنى و دلهره ایجادکند. اگر کودکان بتوانند مشاجرات را تجزیه و تحلیل کنند مى توانند از آسیب و دلهره دور بمانند ، اما معمولاً کسانى که دعوا مى کنند ، خود را در یک فضاى بدون منطق توأم با سر و صداو هیجان بالا وارد مى سازند.
متانت ، لبخند ،شادى، مهربانى، خوش اخلاقى ، گفتگوى آرام ،ارتباط چشمى و تماس بدنى از جمله مؤلفه هایى است که تصور خوبى را از انسان در ذهن کودکان ایجاد مى کند.
نکته دیگر، کاهش تصور مطلوب از مشاجره کنندگان در ذهن کودکان است. متانت ، لبخند ،شادى، مهربانى، خوش اخلاقى ، گفتگوى آرام ،ارتباط چشمى و تماس بدنى از جمله مؤلفه هایى است که تصور خوبى را از انسان در ذهن کودکان ایجاد مى کند.
این تصورات از والدین یک الگوى خوب و مؤثر مى سازد که در برخورد و تعامل با کودکان بسیار راهگشا خواهد بود. برعکس،
پرخاشگرى، سر و صدا ، مشاجره ، بکن نکن هاى افراطى ، بد اخلاقى ، عصبانى بودن ، عدم ارتباط چشمى ، گوش نکردن و از این قبیل رفتارها موجب مى شود که الگوى نامطلوبى درذهن کودکان شکل بگیرد.
بر این اساس توصیه مى شود:
1. هرگز کودک خود را با صحنه هاى مشاجره آمیز بى منطق مواجه نکنیم.
2. حتى المقدور کودکان را از دیدن فیلم هایى که صحنه هاى پرخاشگرانه افراطى دارند محروم کنیم.
3. اگر به هر دلیلى کودکان شاهد مشاجره والدین باشند ، بهتر است پس از اتمام مشاجره به آنها توجه کنیم و به آن ها اطمینان دهیم که مسئله خاصى اتفاق نمى افتد و آنها نباید دلهره داشته باشند. در این صورت کودکان متوجه مى شوند که عواقب مشاجرات متوجه آنها نخواهد بود ، گرچه دیدن صحنه مشاجره براى آنان مطلوب نبوده است.
منبع : tebyan.net