آیا تلویزیون چشم کودکان را به سوی دنیا باز می کند یا موجب پدید آمدن اختلالاتی در قدرت یادگیری آنها می شود؟
به عقیده بسیاری از کارشناسان، مفید یا مضر بودن تلویزیون به برنامه ای که پخش می شود و سن فرد تماشاگر بستگی دارد. دقیقاً همین موضوع است که کارشناسان را نگران کرده است. جالب است بدانید، 40 درصد کودکان آمریکایی از سه ماهگی تلویزیون نگاه می کنند و تعدادشان در 24 ماهگی به درصد می رسد.
طبق گزارشی معلوم شد که والدین آثار سوئی را که تلویزیون بر پیشرفت مغزی کودکان می گذارد، کاملاً نادیده گرفته اند. به تازگی تحقیقی از سوی مؤسسه ملی آمریکایی سلامت روان در باره هزار کودک 2 تا 24 ماهه انجام گرفت. تحقیقات نشان داد: میانگین سنی که کودکان به طور مرتب جذب تماشای تلویزیون می شوند، 9 ماهگی است!
کودکان 9 ماهه آمریکایی هر روز به طور متوسط یک ساعت تلویزیون می بینند که مقدار این زمان در 2 سالگی به 5/1 ساعت می رسد. نظرسنجی ها نشان داده، والدین به فرزندانشان اجازه می دهند 10 تا 20 ساعت در هفته تلویزیون مشاهده کنند. چون معتقدند، تلویزیون ارزش آموزشی دارد و باعث پیشرفت مغزی کودکشان خواهد شد.
29 درصد والدین معتقدند، برنامه های تلویزیون در پیشرفت کودکان مؤثر است وتعدادی گمان می کنند تلویزیون آرام بخش است و گروهی از والدین از تلویزیون به عنوان پرستار بچه استفاده می کنند.متأسفانه تصوری که والدین از تأثیر تلویزیون روی ذهن کودکان دارند، تصور درستی نیست. تنها 50 درصد برنامه های تلویزیونی که کودکان به تماشای آن می نشینند، آموزشی اند.
گرچه بسیاری از والدین ادعا می کنند که مراقب برنامه هایی که کودکانشان می بینند، هستند ولی در 68 درصد موارد آن ها کودک را جلوی تلویزیون تنها می گذارند و برنامه ها را کنترل نمی کنند.
فایده برنامه های تلویزیونی برای کودکان در این سن چیست؟
به عقیده پزشکان و روان شناسان کودک، دستگاه بینایی نوزادان سه ماه در این سن هنوز تکمیل نشده است. تلویزیون، تصاویری را به کودک نشان می دهد که او قادر به تشخیص کامل آنها نیست. تنها صدا و حرکات تند، توجه او را جلب می کند.
موضوعی که بیش از هر چیز کارشناسان را نگران می کند، عادت کردن کودکان از سنین پایین به تلویزیون و منزوی شدن آن ها در آینده است. در حقیقت برنامه های تلویزیون، مانع اصلی اجتماعی شدن کودکان است.
لازم به ذکر است که حتی برنامه های کودکان نیز برای افراد بالای چهار سال تهیه شده است. این والدین هستند که باید با هوشیاری کامل وظیفه آموزشی را به عهده تلویزیون نگذارند.