کودکی با خودپنداره ی قوی

 کودک شما در خلال سال‌های اولیه ی رشد خویش، نخستین درس‌های احساس ایمنی،  برقراری ارتباطات عاطفی توام  با عشق و علاقه و احساسات خوب نسبت به خود را می‌آموزد. چنین مراحل رشد و تحول عاطفی ، اساس تمامی یادگیری‌های عاطفی بعدی او را تشکیل خواهد داد.

در روزهای نخست تولد، کودک از صداهایی که می‌شنود، تصاویری که می‌بیند، بوهایی که استشمام می‌کند، و آنچه لمس می‌کند، شروع به الگوسازی می‌نماید.

به تدریج تا زمانی که کودک تازه پاست، چنین ارتباطی شکل دو طرفه و دو سویه به خود می‌گیرد. با گذشت زمان احساس کودک نسبت به خودش در اثر تعاملاتی که با افراد محبوب دارد، شکل می‌گیرد و توانایی کودک در تجربه نمودن انواع احساسات و عواطف ، افزایش می‌یابد چنین رشد و تحول عاطفی در طی شش مرحله پدید خواهد آمد.

1- نوزادی اولیه: نظم دهی به ذهن

2- نوزادی: پایه‌گذاری ارتباطات

3- شش تا دوازده ماهگی: آغاز عملکردهای تعمدی

4- دوازده تا بیست و چهار ماهگی: هدف و عملکرد

5- دو تا سه سالگی: تصاویر، عقاید و نشانه‌های

6- سه تا چهار سالگی: تفکر عاطفی

در این مقاله تنها به بررسی  مرحله ی اول یعنی : " نظم دهی به ذهن" می پردازیم :

کودک به محض دریافت اولین داده‌های حسی از محیط ، شروع به الگوسازی از آنها می‌کند.

اصوات به شکل آهنگین دریافت می‌شود، نخستین تصویرهای دیداری به شکل تجسمات قابل فهم در می‌آیند و توانایی کنترل کردن حرکات، کودک را قادر می‌سازد تا شیء متحرکی را دنبال کند، بچرخد یا در آغوش مادر بایستد.

هر شخص ، نسخه‌ای منحصر به فرد و کاملا شخصی از دنیایی که برای خویش می‌سازد، دارد. چنین تصوری از دنیا کاملا انحصاری و یکتاست. سال‌ها دانشمندان و سایر مردم بر این تصور بودند که تجربیات دیداری، شنیداری، لمسی، حرکتی برای همه افراد یکسان ادراک می‌گردد، اما اینک می‌دانیم شیوه‌ای که هر کودک دنیا را ادراک می‌کند و به تبع آن ادراک، به محیط واکنش می‌دهد ، با دیگری کاملا فرق می‌کند و منحصر به خود فرد است.

ممکن است بلندی یک صوت یا درخشش یک نور کودکی را آزار دهد، در حالی که همان میزان نور یا صدا برای کودک دیگر کاملا خوشایند به نظر آید.

 به همین صورت، ممکن است کودکی نتواند تصاویر دیداری خود را به نحو درستی سازماندهی کند و در نتیجه نتواند لبخند مادر خود را تشخیص دهد، در حالی که کودک دیگر چنین توانایی را داشته باشد. دقیقا به محض اینکه کودکان بتوانند حس‌های دریافتی خود را (بینایی، شنوایی و...) سازماندهی کرده و نظم بخشند، از این توانایی خود در جهت تجربه دنیای اطراف و بنیان نهادن هویت خودشان استفاده خواهند کرد.

پایه و اساس احساس ایمنی ، زمانی شکل می‌گیرد که کودک توانایی کشف حواس خود و برنامه ریزی برای عمل و کنش را بدست می‌آورد.

 به محض اینکه احساسات بین شما و کودکتان رد و بدل شد، هر دو احساس خرسندی خواهید کرد. این حس را حتما زمانی‌که فرزندتان به ابراز احساسات شما با لبخند یا توجه پاسخ می‌دهد، تجربه نموده‌اید.

در سلسله مقالات بعد به بررسی دیگر مراحل رسیدن به خودپنداره ی قوی خواهیم پرداخت .

ادامه دارد ...