آنچه رفتاررا تغییر می دهد

استفاده از مجازات و پاداش برای تغییر رفتار

تعدد پاداش و مجازات با گذر از سن نوباوگی و کودکی  به سن بلوغ کاهش می‌یابد. یک کودک 9 ساله علاقه‌های بی‌شمار دارد لذا می‌توان پاداش‌ها و مجازات‌های بسیاری برای او در نظر گرفت ولی هنگامی که 13ساله  شد، علاقه‌های او محدود و متمرکز می‌شود. علاقه‌های ویژه نوجوانان به ‌طور معمول به چند عامل محدود می‌شود: ورزش، لباس، رانندگی، آزادی، استفاده از تلفن و مانند افراد بالغ با آنها رفتار کردن. اگر نوجوانی سرگرمی خاصی دارد (موسیقی، کوهنوردی و ...) وسعت نتایج مهم ممکن است تا حدی افزایش یابد.

نتایج یا مجازات‌های عمده‌ای که می‌توانند مورد استفاده والدین قرار گیرند عبارتند از:

1- جایزه، تشویق یا نتایج مثبت. اگر رفتار مناسبی از فرزندتان دیدید به او جایزه بدهید. بدیهی است جایزه فرزندتان چیزی خواهد بود که مورد علاقه اوست.

2- تنبیه یا نتایج منفی. اگر رفتار نامناسبی از فرزندتان مشاهده کردید، او را تنبیه کنید. تنبیه شامل استفاده از وسایلی است که برای فرزندتان ناخوشایند است یا محروم کردن او از اموری که برایش خوشایند می‌باشد.

3- تسامح (نادیده گرفتن) و عدم پاداش یا مجازات. اگر رفتاری ناخوشایند مشاهده کردید آن را نادیده بگیرید زیرا گاهی اوقات، توجه به یک رفتار موجب تحریک نوجوان به انجام بیشتر آن می‌شود. به عبارت دیگر، در مورد رفتار فرزندتان حساسیت افراطی نشان ندهید.