کتک | با کمربند فریا د

فریاد نزنید کودک را درک کنید

امروزه دیگر والدین برای تنبیه کودکان کمتر متوسل به تنبیه بدنی می‌شوند و در واقع به جای بلند کردن دست، صدای خود را بالا می‌برند. غافل از این که بعضی از کلمات به کار رفته در فریاد‌ها از صدمات بدنی هم بدترند.

راه حل کوتاه مدت و مشکلات دراز مدت

برخی از والدین همیشه در حال فریاد زدن هستند .گویی کودکان صدای آنها را نمی‌شنوند.

وقتی کودکان با هم جنگ و دعوا می‌کنند، تکالیف‌شان را انجام نداده‌اند و والدین مجبور شوند مسآله‌ای را برای چندمین بار تذکر دهند چنان فریاد می‌زنند که گویی در اپرا هستند.

گاهی والدین تصور می‌کنند فرزندشان آنقدر به فریاد آنها عادت کرده است که در صورتی که فریادی را نشنود هیچ عملی را انجام نخواهد داد.

البته والدین در سکوت بعد از فریاد احساس خیلی بدی پیدا می‌کنند و در واقع این احساس با احساس والدینی که در برخورد با کودک از کمربند استفاده کرده‌اند تفاوتی ندارد. آنها هم بعد از استفاده از کمربند پشیمان می‌شوند و به همین شدت ناراحت خواهند شد.

فریاد جای کمربند را می‌گیرد و هر چه تعداد و نوع کلمات به کار برده شده در هنگام عصبانیت بیشتر باشد، شدت صدمات روحی ایجاد شده در کودک بیشتر و متأسفانه عوارض این صدمات طولانی مدت خواهد بود.

می‌توان با اطمینان گفت بالا رفتن صدا در بیشتر خانواده‌های امروزی امری طبیعی است. شاید فریاد زدن بر سر نوپایی که در خطر است شروع این رفتار غلط باشد.

البته خیلی سخت است برای بیستمین بار به کودک بگویید وسایل نقاشی‌ات را از وسط اتاق جمع کن. اما لطفاً به سوال ما پاسخ دهید.

آیا چنانچه در هنگام خرید از فروشگاه متوجه شوید لوازم خریداری شده خوب بسته‌‌بندی نشده بر سر فروشنده فریاد می‌زنید که «چقدر بی عرضه‌ای؟!»

یا وقتی متوجه می‌شوید که معلم فرزند شما در آموزش ریاضی ضعیف عمل کرده بر سر او فریاد می‌زنید که «حواست کجاست؟!»

پس چطور به خودتان اجازه می‌دهید بر سر کودک خود فریاد بزنید؟ این فریاد هم به اندازه ی فریاد زدن در محل کار و محیط اجتماع زشت است. پس چرا تصور می‌کنیم فریاد زدن در خانه کاری قابل قبول است؟

برخی از والدین این مسئله را خوب درک کرده‌اند و مراقب رفتار خود هستند آنها به خاطر می‌سپارند که حتی اگر فرزندشان (بخصوص در سن نوجوانی) به شدت عصبانی شده و فریا د می‌زند، والدین نباید با فریاد پاسخ او را بدهند. بلکه رفتار آنها باید الگویی برای فرزندان باشد تا توانایی تسلط بر خود را کسب کنند.

اگر می‌خواهید به کودک آموزش دهید چگونه لباسش را بپوشد لازم نیست بگویید «چقدر بی‌دست و پایی» وقتی با این کلمات به شخصیت کودک حمله کنید، اعتماد به نفس او را از بین می‌برید و اینجاست که تخریب آغاز می‌شود. وقتی کودک یک ساله اشیا را در دهان خود می‌گذارد نباید بر سرش فریاد زد. او در حال شناخت محیط است. اگر فرزند نوجوان شما تمایل ندارد تعطیلات آخر هفته را با شما باشد او را درک کنید او به دنبال رسیدن به استقلال است. به جای داد و فریاد مراحل رشد فرزندان خود را درک کنید و شیوه صحیح زندگی را به آنها بیاموزید. آموزشی همراه با احترام و تکریم و نه توهین و تضعیف.

ترجمه: مریم قربانزاده

مقالات مرتبط:

ده رفتار مناسب به جای تنبیه بدنی

چرا والدین فرزندانشان را تنبیه می کنند

غریبه با دنیای کودک نباشیم

راه های برقراری پیوندهای عاطفی بین کودک و والدین

والدین هوشیار، فرزندان کامیاب

با کودکانتان حرف بزنید

ویژگی های تربیت صحیح