نقش الگوهای صوتی در رشد تکلمی کودک

بررسی و تحلیل الگوهای صوتی

اگر به آهنگ صدا ، بالا رفتن تن صدا و تغییراتی که در چگونگی صدای شما و کودکتان ، که به هنگام گفت و گو ایجاد می شود ، گوش دهید ، متوجه احساساتی که در پس این نوع تغییرات و ارتعاشات صوتی وجود دارد خواهید شد. ضبط صوتی را برای ضبط صدایتان آماده نمایید ، بگذارید مدتی روشن باشد و صداهای مختلف را ضبط کند ، به صورتی که شما توجه چندانی به آن نداشته باشید ( احساسی از این که صدای شما ضبط می شود نداشته باشید) . سپس به قسمت هایی از صحبت های خودتان گوش دهید ، دقت کنید که به چه چیزی گوش می دهید . احتمالاً  به خوبی متوجه می شوید که وقتی از دست بچه عصبانی بودید و یا این که کلاً خسته و ناراحت و بی حوصله بودید ، چقدر بلند صحبت کرده اید. همچنین متوجه خواهید شد که وقتی تن صدایتان زیاد بلند می شود ، طنین صدای شما خیلی سرد و خشک و خشن جلوه می کند . حتی احتمالاً متوجه تغییرات غیرعادی و ناموزون صدای خودتان نیز می شوید ، زیرا صدایتان به شدت بلند شده ، سخت و خشن می شود و زمانی که سعی می کنید صبور باشید و اعصاب تحریک شده خودتان را کنترل نمایید ، صدایتان به طور غیرمنتظره آهسته و آرام می شود . بعضی اوقات تغییرات ناگهانی صدای شما در جهت فوق العاده آهسته صحبت کردن می تواند حاکی از این باشد که شما دیگر حوصله سر و کله زدن با کودک را ندارید و می خواهید بدون هیچ اقدام خاصی او را به حال خود رها کنید. اما مواقعی نیز بر عکس ، ممکن است صدای آرام شما با احساسی از رفتار مهرآمیز نسبت به کودک همراه باشد. البته ما نمی خواهیم تصور کنیم که تن صدای شما به هنگام صحبت  با کودکتان همیشه همین طور است ؟ در حالی که وقتی با دیگران صحبت می کنید به گونه ای دیگر است . در هر حال سعی نمایید تغییرات و اصلاحاتی در تن صدا و آهنگ صحبت کردن خودتان ایجاد کنید ، تا طنین کلام شما مملو از احساسات مثبت ، سودمند و سازنده باشد .

اوقاتی را برای نزدیکی هر چه بیشتر با کودک در نظر بگیرید.

بدون تردید ، شما قدر لحظاتی را که احساس صمیمیت و نزدیکی خاصی نسبت به کودک خود داشته اید ، به خوبی می دانید . این حالات ، به هنگامی که جملات و کلمات زیادی بین شما و کودک رد و بدل نمی شود ، وقتی که شما به اتفاق هم کاری را انجام می دهید ؛ قدم می زنید ، شیرینی می پزید ، وسیله ای را درست می کنید و یا کارهای مشترکی را که نیاز به صحبت چندانی ندارد انجام می دهید ، بیشتر اتفاق می افتد. اگر این حالت ها بیشتر اتفاق بیفتد ، ولو این که برای زمان بسیار کوتاهی باشد ، بدون شک به کودک کمک خواهد کرد تا از امنیت خاطر ، خودپنداری و اعتماد به نفس بیشتری برخوردار گردد. در این شرایط معمولاً لکنت زبان کودک به طور  قابل ملاحظه ای کاهش می یابد . اگر به نظر شما این گونه نزدیکی ها و صمیمیت ها در محیط زندگی تان به ندرت اتفاق می افتد ، قطعاً شما می توانید لحظات و موقعیت های متنوعی را برای چنین رابطه پراحساس و صمیمانه ای بیافرینید.

بعضی وقت ها کافی است که با کودک همبازی شوید و به اتفاق هم با مکعب های چوبی اش چیزی بسازید ( با وسایل بازی او ساختمان سازی کنید و کارهای مشابه ) . برای چند دقیقه ای با هم اسباب بازی هایش را جمع کنید و یا به گردشگاهی رفته ، با هم قدم بزنید. البته ممکن است برنامه ای که شما طرح می کنید لزوماً منجر به یک رابطه فوق العاده صمیمی با کودکتان نشود ، چرا که بیشتر این لحظات احساسی ، خود به خود ، به طور طبیعی و پیش بینی نشده ایجاد می شوند . اما بی تردید شما می توانید به تدریج آنچنان رابطه محبت آمیزی با کودک خود برقرار نمایید که بدون صحبت و گفت و گوی چندانی ، این احساس در او تقویت شود که شما شدیداً او را دوست دارید و به وجودش افتخار می کنید . یادتان باشد که استفاده از کلمات محبت آمیز و ابراز علاقه لفظی ، بدون رفتار غیرکلامی و اعمالی که نشان دهنده این گونه دوستی باشد ، ارزش و معنای چندانی ندارد و کودک خیلی زود این واقعیت را درمی یابد.

زهره پری نوش - سایت تبیان