خجالت عبارت است از اضطراب و نگرانی در محیطهای اجتماعی به شرکت در تعاملات اجتماعی. همچنین به معنای صحبت نکردن کودکان در مقابل دیگران و حتی در زمانی که از آنها بهطور مستقیم سؤال میشود. آنها در هیچ مسابقه و فعالیتی شرکت نمیکنند و یا به مکانهایی مثل زمین بازی مدرسه نمیروند مگر اینکه از طرف یکی از والدین و یا دوستان نزدیک مورد حمایت قرار بگیرند.
حسکمرویی در کودکان میتواند موجب خجالت زدگی آنها از طریق جلب توجه عموم شود ( حتی اگر این جلب توجه خوب باشد).
بسیاری از کودکان در بعضی از موقعیتها نظیر مهدکودک و یا پیش دبستانی خجالتی هستند. یک شخصیت درونگرا ،خود به تنهایی مشکلی بهوجود نمیآورد اما زمانی یک رفتار خجالتی میتواند آزاردهنده باشد که او را از داشتن دوست، شرکت در بازی و دیگر فرصتهای یادگیری دور میکند که این خود میتواند مشکلساز باشد.
عوامل خجالت
تحقیقات نشان میدهد که میل به کمرویی ممکن است ژنتیکی باشد. با توجه به تحقیقات انجامشده در دانشگاه هاروارد در رابطه با نوزادان، متوجه شدند که 15 تا 20 درصد نوزادان تازه به دنیا آمده در این محیط جدید ساکت، هشیار و آرام هستند. با این وجود، حدود25 درصد از این نوزادان نوجوانان خجالتی نمیشوند در حالیکه بعضی از نوجوانان خجالتی، کودکی پر شور و نشاطی داشتند.
گفته میشود محیط یک کودک عامل مهمی است در اینکه او یک نوجوان خجالتی بشود یا نه! میل به کمرویی و یا خجالتی بودن با توجه به شرایط خانه نظیر بیثباتی در تربیت فرزند، اختلافات خانوادگی، انتقاد تند واقتدار خواهر و برادر بیشتر خواهد شد.
به فرزند خجالتی خود کمک کنید
والدینی که فرزندان خود رابهنحوی، قبول دارند و از آنها حمایت میکنندتا بدون آنکه خیلی برای آنها مفید واقع شوند به آنها کمک میکنند تا در تعاملات اجتماعی خود راحت برخوردکنند.
تجربه یک موفقیت در بعضی از موقعیتهای اجتماعی موجب تشویق کودک در موقعیتهای مشابه آتی میشود. دستانداختن و مسخره کردن یک کودک، بیان کردن عقاید و احساساتش، بر چسب خجالتی بر او زدنف و تحمیل ارتباطات اجتماعی چاره ساز نخواهد بود.
اما روشهای مفیدی برای کمک به پدر و مادرها وجود دارد؛