به فرزندان خود آگاهی بدهید
رفتارى که کودکان از خود نشان مى دهند ارتباط نزدیکى با شخصیت آن کودک دارد.
کاترین بیسوگا روان شناس کودک در دانشگاه کلمبیا مى گوید: نمى توان براى همه مشکلات و رفتارهایى که از سوى کودک بروز مى کند یک تکنیک واحد به کار برد. وى در توصیه به والدین مى گوید: براى هر مشکلى باید یک تکنیک خاص به کار برد.
باید به کودک به خاطر انجام هر کار خوبى که مى کند، جایزه بدهید.
این روان شناس اضافه مى کند: پسرى که کلاس اولی است و صبح ها دیر آماده مى شود را مى شود با به کار بستن یک تکنیک خاص و برخوردى مناسب، از استرس دیر رساندن به مدرسه رها کرد و مادران با این تکنیک خود نیز احساس آرامش کنند.
به نظر این روان شناس باید به کلاس اولى ها گفت: «این لباس هاى مدرسه توست؛ خودت باید آن ها را بپوشى.»
در بسیارى از موارد بچه ها به شیطنت و بازیگوشى خود ادامه مى دهند و کوچکترین توجهى به ساعت و گذشت زمان ندارند. در این مواقع بهتر است مادران به کودک خود بگویند: من تا 10 مى شمارم و تو باید در این زمان آماده شوى. اگر بتوانى آماده شوى، به تو جایزه مى دهم. این متخصص روان شناس معتقد است در این مواقع نباید از زور و دعوا استفاده کنید چون باعث مى شود رابطه تان با کودکتان خراب شود.
به گفته این استاد دانشگاه لزومى ندارد همان رفتارى را که در پسر یا دخترتان مى بینید، دقیقاً همان رفتار را در کودکان دیگرتان وقتى در موقعیتى مشابه قرار مى گیرند، شاهد باشید.
دکتر بیسوگا در مورد فرزندان خودش مى گوید: با این که پسر من مستقل نیست ولى دختر 3 ساله ام رفتارى مستقل از خود بروز مى دهد. ولى او هر وقت از چیزى ناراحت مى شود هر چه را که در دست دارد پرت مى کند یا بچه کوچکتر از خودش را به شدت کتک می زند و نسبت به او خشونت نشان مى دهد. او به هیچ وجه حاضر نیست اسباب بازی ها و یا وسائل شخصى اش را با خواهر و برادرش تقسیم کند و اگر آنها به وسایل او دست بزنند، آنها را کتک مى زند.
دکتر بیسوگا مى گوید: به دخترم گفته ام اگر اسباب بازى هایش را با خواهر و برادرش تقسیم کند جایزه مى گیرد. براى همین یک جدول درست کرده ام و به ازاى هر کار خوب یک برچسب ستاره اى در آن مى چسبانم و به او در برابر هر 10 ستاره، مقدارى پول مى دهم.
عده اى از متخصصان مى گویند اگر این کار مفید نبود باید کودک را به مدت 10 دقیقه تنبیه کنید؛ از او بخواهید کنار دیوار بایستد و هیچ کارى نکند.
دکتر بیسوگا مى گوید: اگر بچه ها کارهاى خطرناک کردند یا به حرفتان گوش ندادند حتماً از آنها بخواهید براى 10 دقیقه کنار دیوار بایستند. آنچه که در رفتار با کودکان اهمیت دارد این است که مادران و پدران نمى توانند به آنها بگویند چه کارهایى را باید انجام دهند و چه کارهایى را نباید انجام دهند. مثلاً نمى شود به کودکتان بگویید که مى خواهم تو رفتارت را درست کنى؛ بلکه باید به او بگویى از تو مى خواهم که اسباب بازى ات را با خواهرت تقسیم کنى، یا اگر خوب بازى کنى جایزه مى گیرى.
روان شناسان روش دیگرى را که پیشنهاد مى کنند برگزارى «نشست خانوادگى» است تا در این نشست مشکلات خانواده مورد بررسى قرار گیرد. از آنجا که اعضاى خانواده از کودکان چندساله گرفته تا والدین به ابراز نظر مى پردازند، والدین مى توانند آنچه را که در ذهن فرزندشان مى گذرد، دریابند. برگزارى این نشست به این معنا نیست که هر آنچه کودک گفت انجام شود، بلکه به کودک فهمانده مى شود که والدین اش براى او ارزش قائل هستند و حاضرند به حرف هاى او گوش دهند.
در چنین گردهمایى هایی براى مشکلات خانوادگى راه حل هاى خوبى پیدا مى شود و کودکان نیز متوجه مى شوند که والدین شان منطقى هستند و به آنان اهمیت مى دهند و از طرف دیگر آنان با آگاهى بیشترى برخورد مى کنند.
این برخوردهاى آگاهانه باعث مى شود کودکان به جاى رنج بردن از رفتارهاى خود و احساس وابستگى، از اشتباهات خود درس بگیرند.
منبع:تبیان
نیما عظیمى