با فریاد زدن شخصیت کودک تان را تخریب نکنید

سر فرزندتان فریاد نزنید ...

اختصاصیآکا ایران :

در این دوران والدین کمتر برای تنبیه فرزندان شان به تنبیه بدنی متوسل می شوند و در بیشتر مواقع به جای کتک زدن ، صدای خود را بالا می برند . در حالی که غافل از این هستند که کلمات استفاده شده در فریادها از تنبیهات بدنی هم بدتر است .

بعضی از والدین در همه حال سر کودکان شان فریاد می زنند ، طوری که انگار کودکان صدای آنها را نمی شنوند . وقتی بچه ها با هم دعوا می کنند ، تکالیف مدرسه شان را انجام نمی دهند و والدین باید چندین بار یک مساله را تذکر دهند ، با صدای بلند فریاد می زنند و غافل از این هستند که بلندکردن صدا از تنبیهات بدنی هم بدتر است .

گاهی والدین فکر می کنند کودکان به صدای آنها عادت کرده اند و تا وقتی که فریادی نشنوند هیچ کاری را انجام نخواهند داد .

چرا نباید سر کودکان مان فریاد بزنیم ؟

والدین در سکوت بعد از فریاد زدن احساس خیلی بدی خواهند داشت و این احساس با احساس والدینی که برای تنبیه کودک شان از کمربند استفاده می کنند هیچ تفاوتی ندارد . آن والدین هم بعد از استفاده از کمربند پشیمان هستند و به همین خاطر احساس ناراحتی زیادی خواهند داشت .

در این شرایط فریاد زدن جای کمربند را می گیرد و هر چقدر نوع کلمات استفاده شده در حین عصبانیت بیشتر باشد ، میزان صدمات روحی ایجاد شده در کودک بیشتر و عوارض آن صدمات نیز طولانی مدت تر خواهد بود . پس می توان با اطمینان گفت فریاد زدن در اکثر خانواده ها مساله ای طبیعی است . فریاد زدن بر سر کودک نوپایی که در مرحله خطر است آغاز این رفتار اشتباه می باشد .

زمانی که والدین رو به روی کودک با عصبانیت زیاد بر سرش داد می زنند ، به خوبی کنترل خود را از دست داده اند و انواع کلمات را به سوی او روانه می کنند و با تهدید و توهین روح کودک شان را نشانه می گیرند . البته برای والدین سخت است که برای دهمین بار به کودک شان بگویند اسباب بازی هایت را از وسط اتاق جمع کن .

آیا وقتی بعد از خرید به خانه می آیید و می بینید لوازم خریداری شده به خوبی بسته بندی نشده اند سر فروشنده داد می زنید که تو چقدر بی عرضه ای ؟! یا زمانی که متوجه می شوید معلم فرزندتان در آموزش ریاضی عملکرد خوبی ندارد سر او فریاد می زنید که حواس تو کجاست ؟

پس چگونه به خودتان اجازه می دهید که سر کودک فریاد بزنید ؟ فریاد شما بر سر فرزندان تان به اندازه فریاد زدن در محل کار و اجتماع زشت و شرم آور است . پس چرا فکر می کنیم فریاد زدن در خانه کار قابل قبولی است ؟

خیلی از والدین این مساله را به خوبی درک می کنند و از رفتار خود مراقبت می کنند . آنها به خوبی می دانند که حتی اگر فرزندشان در سنین نوجوانی به شدت عصبانی شده و داد می زند ، والدین نباید همانند او با فریاد پاسخ دهند . البته رفتار والدین باید الگوی خوبی برای فرزندان باشد تا بتوانند به خوبی بر خود تسلط پیدا کنند .

باید بدانید فریاد زدن روش خوبی برای تصحیح رفتار کودک نمی باشد . بلکه باید برنامه ریزی طولانی مدت و خوبی داشته باشید . هرچند فریاد زدن می تواند در کوتاه مدت خطر را از فرزندتان دور کند اما تاثیرات منفی طولانی مدت آن قابل جبران نمی باشد .

وقتی می خواهید به کودک تان یاد دهید که چطور لباسش را بپوشد نیاز نیست فریاد بزنید : تو چقدر بی دست و پایی ! وقتی به این صورت به شخصیت کودک تان حمله می کنید ، اعتماد به نفس را از او می گیرد و در همین زمان تخریب کودک انجام می شود . زمانی که کودک یک ساله تان جسمی را به دهان خود می گذارد سر او فریاد نزنید . او می خواهد محیط پیرامونش را بشناسد . وقتی فرزند نوجوان تان نمی خواهد آخر هفته را با شما سپری کند او را درک کنید . او در سنی است که می خواهد استقلال داشته باشد . به جای این که داد و فریاد راه بیندازید مراحل رشد کودکان تان را درک کنید و شیوه درست زندگی را به آنها بیاموزید . باید آموزش والدین توام با احترام و تکریم باشد نه توهین و تخریب !