بهترین زمان تشخیص بیش فعالی کودکان

آکاایران: بهترین زمان تشخیص بیش فعالی کودکان

برای والدین عزیز که در پی بهترین ها برای تربیت و پرورش فرزندان خود هستند در بخش کودکان و والدین پورتال رنگی مطالب مطابق علم روز در زمین های مختلف را گردآوری و منتشر می کنیم که در این مقاله در مورد بیش فعالی کودکان صحبت کرده ایم.

تشخیص بیش فعالی کودکان

اختلال کم توجهی و بیش فعالی، مشکل بسیاری از کودکان و البته نگرانی بسیاری از والدین است. بعضی از والدین حتی شیطنت و خرابکاری مفرط کودکشان را جدی نمی گیرند و آن را به حساب تیزهوشی و کنجکاو بودن او می گذارندبیش فعالی

در گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا از اطلاعات یک بررسی جامع انجام شده در سال ۲۰۱۴ استفاده شده است. در این بررسی اطلاعات والدینی که اختلال کم توجهی-بیش فعالی و سندرم ژیل دولاتورت سابقاً در کودکان آن ها تشخیص داده شده بود دریافت شد. در این تحقیق از والدین سوال های گوناگونی درباره ی نحوه ی تشخیص مشکل در کودکان پرسیده شد، از جمله:ابتدا چه کسی در مورد رفتار کودک مشکوک شد و این مشکل ابتدا از طریق چه کسی پیگیری شد.

آکادمی پزشکی اطفال آمریکا بر این باور است که اطلاعات مرتبط با تشخیص باید از طرف چندین فرد مطلع به احوال کودک از قبیل والدین، معلمان و دیگر بزرگسالانی که از کودک مراقبت می کنند گردآوری شود.

محققان با بررسی اطلاعات به این نتیجه رسیدند که در اغلب موارد اولین فردی که نسبت به رفتار کودک نگران شد یکی از اعضای خانواده او بوده است، اما در یک سوم موارد این مسئله ابتدا توسط فردی در مدرسه یا مرکز نگهداری از کودک بیان شده است.

نکته جالب دیگری که توسط محققان نشان داده شد این است که اغلب کودکانی که اختلال کم توجهی-بیش فعالی آن ها توسط یک روان پزشک تشخیص داده شد زیر ۶ سال و آنانی که اختلال آن ها توسط یک روان شناس تشخیص داده شد بیش از ۶ سال داشتند.
بر اساس گفته های محققان، روش های تشخیصی برای کودکان کمتر از ۶ سال محدود هستند. از این رو، در مورد تشخیص هایی که در سنین پایین انجام می شود این نگرانی وجود دارد که شاید این تشخیص ها فاقد ارزیابی تمامی اطلاعات موجود انجام شده باشند.

اطلاعاتی کامل تر درباره بیش فعالی

بیش فعالی به حالتی دلالت می کند که در آن کودک به نحوی مفرط و بیش از اندازه فعال و پرجنب و جوش است. تحرک زیاد این کودکان نه تنها خود آنها را بلکه اطرافیان ، همکلاس ها ، اولیای مدرسه را دچار مشکل می کند. از آن جایی که در میان درصد بالایی از معتادین و افرادی که ترک تحصیل کرده اند علایم بیش فعالی در کودکی قابل مشاهده است.

از طرفی کودکان بیش فعال در معرض خطر بالایی از اختلال سلوک ، شخصیت ضد اجتماعی و سوء مصرف مواد مخدر قرار دارند لذا آگاهی همگان بویژه والدین و معلمان در این حالات از اهمیت بسزایی برخوردار است. نقص در تمرکز یا اختلال بیش فعالی (ADHD) شرایطی را برای کودک ایجاد می کند که نتواند آرام و فاقد حرکت بنشیند، رفتارش را کنترل کرده و توجه خود را به یک موضوع خاص معطوف کند.

شیوع بیش فعالی

از هر ۱۰۰ کودک ۵ کودک می توانند مبتلا به ADHA باشند. پسران ۳ برابر بیش از دختران در معرض ابتلا قرار دارند. اغلب این مشکلات قبل از ۷ سالگی آغاز می شوند و ممکن است والدین تا وقتی که فرزندشان بزرگتر نشده متوجه مشکل او نگردند. پزشکان نمی دانند که چه چیزی باعث بروز ADHD می گردد ولی مطالعات بر روی مغز انسان ها را به فهم علل اجتماعی ADHD نزدیکتر کرده است.

پزشکان معتقدند افراد مبتلا به ADHD فاقد میزان کافی از مواد شیمیایی خاص به نام میانجی های عصبی در مغز هستند. این مواد شیمیایی به مغز در کنترل کردن رفتار کمک می کند. والدین و آموزگاران باعث ایجاد ADHD در کودک نمی شوند ، بلکه آنها می توانند در فعالیت های کودک به وی کمک کنند.