در مورد بی اشتهایی عصبی کودکان چه می دانید؟

آکاایران: در مورد بی اشتهایی عصبی کودکان چه می دانید؟

برای والدین عزیز که در پی بهترین ها برای تربیت و پرورش فرزندان خود هستند در بخش کودکان و والدین پورتال رنگی مطالب مطابق علم روز در زمین های مختلف را گردآوری و منشر می کنیم که در این مقاله در مورد بی اشتهایی کودکان صحبت کرده ایم.

بی اشتهایی عصبی چیست؟

علل اصلی بی اشتهایی شامل مواردی می باشد که قسمت اعظم آن ها به آسانی قابل رفع است. بی اشتهایی عصبی، یک اختلال تغذیه ای است که باعث می شود افراد در مورد وزن خود و غذایی که می خورند، وسواس فکری دارا باشند. افراد مبتلا به عارضه بی اشتهایی عصبی، سعی و کوشش فراوانی در جهت نگهداری وزنشان در محدوده خیلی پایین تر از میزانی که نسبت به سن و قدشان طبیعی است، می کنند. جهت جلوگیری از افزایش وزن و یا به منظور ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، ممکن است گرسنگی زیادی تحمل کنند و یا به حد افراط ورزش نمایند.

غلبه یافتن بر بی اشتهایی عصبی می تواند بسیار دشوار باشد. اما با درمان، شما می توانید حس بهتری از خود به دست آورید، به عادات غذایی سالم تر برگشته و بسیاری از عوارض جدی مربوط به بی اشتهایی عصبی را در خود از بین ببرید.

اگرچه بی اشتهایی عصبی (آنورکسیانرووزا) و بولیمیا معمولاً در دورۀ بلوغ یا پس ازآن مشاهده می شوند، ولی پایۀ این مجموعه اختلالات زودتر گذاشته می شود. هر دو حالت برای بدن زیان بار است و حتی می توانند به اختلالات رفتاری تهدیدکنندۀ زندگی بینجامند. بنابراین، والدین باید از این دو اختلال آگاه باشند تا رفتارهایی را که در ایجاد آن ها نقش کمک کننده دارند، خنثی سازند و احتمالاً بتوانند، نشانه های وقوع بیماری را کشف کنند.

بی اشتهایی عصبی و بولیمیا، اگرچه در نشانه ها و تظاهرات بدنی متفاوت اند، اما در اصل دو شکل گوناگون از یک ریشه هستند. فردی که اغلب یک دختر جوان است به خاطر فکر کردن زیاد به اینکه چاق است، رو به تحلیل می رود. این دختر در پرده ای از احساسات نادرست درگیر می شود و با حساس شدن به ظاهر بدشکل خود، اهمیت غذا و وزن و شکل بدنش عذاب می کشد.

نگرانی این نوجوان در مورد چاقی تقریباً موجب دست کشیدن کامل او از غذا می شود. او اغلب گرسنگی می کشد و تصور می کند یک لقمه غذا برای او زیاد است. بیمار ممکن است، برای محدود کردن مصرف غذا، تشریفات زیادی را چه در طبخ و چه در مصرف غذا ایجاد کند یا ممکن است فقط از برخی از غذاها بخورد. در این هنگام والدین بیمار هر روشی را می آزمایند تا او را به خوردن وسوسه کنند.

دانستن این مطلب برای والدین ضروری است که بیمار بی اشتها درواقع، در حال تلاش برای کنترل زندگی خودش است. اختلال تغذیه ای یک روش دفاعی برای مقابلۀ موفقیت آمیز با بخش کوچکی از وجود بیمار است.

بیمار دچار بولیمیا، کمتر در مورد آینده نگران است. این بیمار برای خودداری از پیامدهای پرخوری، راهی پیداکرده است. این افراد در اغلب موارد، ظاهری مطمئن دارند اما احساس درونی آن ها کاملاً متضاد است. اگرچه ممکن است، مشکلات خانوادگی تأثیراتی دارا باشند؛ اما مهم ترین عللی که ذکرشده اند عبارت اند از: تمایل شدید برای لاغر شدن و ترس از افزایش وزن.

کودکان دچار بی اشتهایی (آنورکتیک) برای رسیدن به وضعیت ایده آل، از غذا خوردن دست می کشد. او با کاهش وزنش راضی و با نمای زشت بدنش برانگیخته می شود. هیچ اهمیتی برای او ندارد که چند کیلوگرم وزن کم کرده است، زیرا هنوز به نظر خودش چاق می آید. کودک تغذیه خود را محدود کرده، ممکن است در همان حین برای سوزاندن چربی بیشتر، به ورزش بپردازد. ممکن است، این بیماران حتی رفتارهای بیماران بولیمیک را نیز تقلید کنند و خود را به بالا آوردن غذایی که خورده اند، مجبور کنند.

بیمار بولیمیک افزایش وزن و دریافت غذایی خود را بدین گونه کنترل می کند که مقادیر زیادی غذا می خورد و سپس با استفاده از داروهایی نظیر مسهل ها و داروهای مُدِر و استفراغ کردن مصنوعی، بدن را از غذا خالی می کند. این گونه افراد معمولاً به لاغری افراد آنورکتیک نیستند و می توانند قبل از پیدایش اثرات جنبی، عادت های مضرشان را پنهان کنند.

اثرات جنبی شامل از دست دادن آب بدن، عدم قاعدگی، اختلالات گوارشی فقدان کلسیم، پتاسیم و سدیم و بیماری های کبدی، ریوی و قلبی هستند. سایر اثرات جنبی عبارت اند از: تورم غدد بناگوشی، ریزش مو، پوسیدگی دندان، خون مردگی دور چشم و روی گونه ها و ترک خوردن پوست انگشتان.

بالغ شدن بسیار پیچیده است. نوجوان برای رسیدن به بلوغ از مراحل زیادی می گذرد و توجه بیش ازحد به وزن و قیافه به ویژه اگر از سوی والدینی که بر کمال تأکید می کنند، تقویت شود، می تواند با تأثیر بر یک دختر جوان و ایجاد یک تصور شخصی منفی، موجب بروز چنین اختلالات تغذیه ای در وی شود.

اختلالات تغذیه ای، مشکلات رفتاری ساده ای نیستند. تغییرات به کندی صورت می گیرند و راه بازگشت به تندرستی بسیار طولانی است. اگر با اختلال تغذیه ای با کودک خود روبه رو هستید، به کمک افراد باتجربه تری نیاز دارید.

گاهی بچه ها به علت دیر خوابیدن شبانه، خستگی و یا خواب آلودگی اشتهایی به خوردن ندارند

گوش به زنگ علامت خطر باشید.

کودکان دچار بی اشتهایی عصبی و بولیمیا تا حدودی ازنظر ویژگی های شخصی و اهمیت به ظاهر، شبیه سایر جوانان هستند؛ اما بروز این احساسات در آنان به شکلی اغراق آمیز است. باآنکه همۀ علائم خطر باهم در یک کودک دیده نمی شود ولی والدین باید در صورت مشاهدۀ چند مورد از آن ها در کودکانشان، با کارشناس ها مشورت کنند.

محیط خانه می تواند در ایجاد اختلالات تغذیه ای، نقش تعیین کننده ای داشته باشد: تنش های خانوادگی نظیر طلاق، بیماری یا مرگ، تأکید بیش ازاندازۀ والدین در مورد وزن و وضعیت ظاهری کودکان، نارضایتی مادر از تناسب بدنی خود، وابستگی بین کودک و والدین، انتظارات بیش ازحد والدین در مورد کمال، ممکن است به بروز چنین اختلالاتی بینجامد.

موارد زیر ویژگی هایی هستند که ممکن است جوانان را به اختلالات تغذیه ای مستعد گردانند: نیاز به کامل بودن در حدی که هیچ مشکلی ایجاد نکند؛ هوش بالا، کمال گرایی و برتری گرایی؛ انکار احساسات منفی و ناامیدی ها، تمایل شدید برای توجه دیگران و سرگرم کردن آنان؛ نگرانی و اهمیت دادن بیش ازحد به ظاهر، تناسب بدن و وزن.

رفتارهای اختصاصی که در زیر آمده اند، اختلال تغذیه ای را در کودک اعلام می کنند. ۲۰ تا ۲۵ درصد کاهش وزن؛ تغذیه ناچیز یا بی اشتهایی کامل؛ استفراغ پس از صرف غذا؛ مخفی کردن غذا؛ صحبت و ترس مداوم از چاق شدن؛ شکل غیرطبیعی بدن؛ پوست خشک؛ چشمان گودرفته؛ چهرۀ زرد یا خاکستری.

مشکل را حل و رفع کنید.

اگر فکر می کنید کودکتان برخی ویژگی های بالا را نشان می دهد، نخستین مرحله بحث و ابراز نگرانی دربارۀ وضعیت سلامتی بدن کودک است. حتی اگر این رفتارها فقط بخشی از یک برنامۀ غذایی زودگذر باشند نیز بهتر است به جای نادیده گرفتن آن ها، در موردشان بحث شود. درصورتی که مشکل جدی تری وجود داشته باشد، باید به موضوع نزدیک تر شویم و آن را کاملاً ارزیابی کنیم.

– با پزشک خانواده یا پزشک اطفال صحبت کنید و تقاضای کمک بیشتری کنید.

– در مورد نگرانی های خود با کودکتان صحبت کنید. می توانید این کار را به تنهایی و یا در حضور پزشک، انجام دهید. اگر کودک مشکل را انکار کرد، زیاد متعجب نشوید.

– به وعده هایی مبنی بر اینکه از این به بعد تغییر می کند، غذا بیشتر می خورد، خوش خلق تر می شود و دست از مصرف مسهل می کشد، اطمینان نکنید.

اگر دربارۀ چگونگی تغذیه کودک خود نگران هستید وقت را با انتظار کشیدن برای ایجاد تغییرات تلف نکنید. از یک کارشناس که در درمان این گونه اختلالات باتجربه است، کمک بگیرید.

مانند همیشه از کودک حمایت کنید و این نکتۀ مهم را بدانید که در این موقعیت خاص، پشتیبانی شما از او ضروری تر است زیرا می توانید با این کار تا حدی روی تقصیرات کودک سرپوش بگذارید. روند بهبود ممکن است نیازمند تغییرات دردناکی در مناسبات خانوادگی باشد. دربارۀ احساسات خود با یک شخص فهیم صحبت کنید یا از کارشناسان کمک بگیرید.

نشانه ها

بعضی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، بیشتر وزن خود را از طریق محدودیت شدید مقدار غذایی که می خورند، از دست می دهند. همچنین این احتمال وجود دارد که آنها سعی در کاهش وزن خود با انجام ورزش و فعالیت شدید بدنی دارا باشند. برخی دیگر از مبتلایان به این عارضه، مشابه حالتی که در بیماری بولیمیا شایع می باشد، در خوردن زیاده روی کرده، سپس آن را بیرون می آورند. آنها کالری دریافتی خود را با انجام عمل استفراغ بعد از غذاخوردن و یا با استفاده غیرصحیح از مسهل ها و دیورتیک ها کنترل می نمایند.

صرف نظر از اینکه این کاهش وزن چگونه انجام می شود، بی اشتهایی عصبی، پاره ای علائم و نشانه های جسمانی، احساسی و رفتاری دارد.

در مورد علائم و نشانه های بی اشتهایی عصبی بیشتر بدانید :

• کاهش بیش از حد وزن بدن
• ظاهر لاغر
• شمارش غیر طبیعی سلول های خونی
• خستگی
• بی خوابی
• سرگیجه و یا ضعف و غش
• رنگ متمایل به آبی انگشتان
• موهای کم پشت، شکننده و یا ریزش مو
• موهای نرم و کرک مانندی که سطح بدن را می پوشاند
• قطع قاعدگی
• یبوست
• پوست خشک
• عدم تحمل به سرما
• ضربان نامنظم قلب
• کاهش فشار خون
• کم شدن آب بدن(دهیدراتاسیون)
• استئو پروز(پوکی استخوان)
• تورم دست ها و پاها