ناهار سالم مدرسه را چگونه تشخیص دهیم

 همیشه، در این مورد که چگونه والدین می‌توانند یاد بگیرند که بهترین غذاها را برای کودکان خود انتخاب کنند صحبت شده است اما در مورد غذایی که شما نمی‌توانید انتخاب کنید چه‌طور؟ اگرچه خوب است که فکر کنید کنترل کاملی بر روی رژیم غذایی کودکتان دارید، بیابید واقع‌بین باشیم. به محض اینکه کودکان به مهدکودک یا مدرسه وارد می‌شوند، در مواجهه با غذاهایی قرار می‌گیرند که خارج از کنترل شما است.

حتی اگر ناهار را خودتان به دقت بسته‌بندی کنید، کودکان‌تان وارد محیطی می‌شوند که سایر انتخاب‌های غذایی می‌تواند آنها را وسوسه کند و بیشتر کودکان به بعضی اشکال یا برخی به غذایی که مستقیما در مدرسه تهیه شود متکی هستند.

البته، این امر می‌تواند به عنوان یک کمک واقعی باشد. برنامه ملی نهار مدرسه در بعضی کشورها "به عنوان مصوبه امنیت ملی، برای حفاظت از سلامت و رفاه کودکان جامعه و برای تشویق مصرف داخلی محصولات کشاوزی مغذی و سایر غذاها" اجرا می شود.

با قبول اینکه تامین غذای مغذی با هزینه نسبتا کم یا رایگان برای کودکان، یک علاقه ملی است، این قانون در کاهش گرسنگی و سوءتغذیه بین کودکان و برداشتن مقداری از بار مالی والدین نقش مهمی دارد.

اهداف برنامه ملی ناهار مدرسه می‌تواند قابل تحسین باشد، اما امروزه محیط تغذیه بسیاری از مدارس عمیقا ناقص است.

ناهارهایی که در مدارس سرو می‌شوند می‌توانند ناسالم یا ناخوشایند باشند، بویژه زمانی که آب‌نبات، نوشابه گازدار و سایر غذاهای ناسالم به طور فزایندهای در حال نفوذ به مدارس هستند، سلامتی کودکان را از ناهارهای سرو شده در رستوران مدرسه دور می‌کنند.

الف) برنامه ناهار مدرسه چگونه عمل می‌کند

برنامه ناهار مدرسه یک برنامه ملی کمکی است که در آن دولت‌ها به مدارس شرکت‌کننده برای هر وعده‌ای که سرو می‌کنند یارانه‌های پولی و محصولات کشاورزی می‌دهد.

مدارس می‌توانند از فهرستی شامل بیش از صد غذا به نام غذاهای اعتباری که توسط دولت ملی توزیع می‌شوند، انتخاب کنند.

غذاهای اضافی بسته به مازادها به طور مکرر در دسترس قرار داده می‌شوند و در عوض مقیاس‌های خاصی برای اطمینان از اینکه کودکان نیازمند به غذا دسترسی دارند وجود دارد.

کودکان خانواده‌هایی که درآمدشان کم است یا زیر 130 درصد خط فقر است، واجد شرایط وعده‌های غذایی آزاد هستند، در حالیکه آنهایی که درآمدشان بین 130 و 185 درصد خط فقر است می‌توانند وعده‌های غذایی را با قیمتی کمتر دریافت کنند.

در عوض حمایت ملی، این مدارس باید وعده‌های غذایی را که از راهکارهای تغذیه‌ای خاص پیروی می‌کنند ارائه نمایند.

از سال 1995، USDA در جهت بهبود وضعیت تغذیه غذاها با کاهش دادن چربی، چربی اشباع، کلسترول و محتوای سدیم غذاها، هم زمان با تامین بیشتر میوه‌ها، سبزی‌ها و دانه‌ها عمل کرده است.

بهتر است غذاها شامل بیش از 30 درصد کالری از چربی نبوده و حاوی کمتر از 10 درصد چربی اشباع باشند.

ناهارهای مدرسه بهتر است یک سوم از توصیه‌های خوراکی روزانه (RDAs) برای پروتئین، ویتامین A، ویتامین C، آهن، کلسیم و کل کالری را تامین کنند.

در طی سال‌ها، مدارس در تغییر روش طبخ، مصرف گوشت‌های لخم و اجتناب از سس‌های پر از چربی اشباع، همزمان با افزودن انواع سبزی‌ها و میوه‌ها به غذاها بهتر و بهتر شده‌اند.

امروزه طراح‌های غذای مدرسه می‌توانند طراحی غذاها را براساس گروه‌بندی قدیمی غذا (یعنی میوه‌ها و سبزی‌ها، گوشت یا جانشین‌های گوشت، دانه‌ها و نان‌ها و شیر)، انتخاب کنند یا می‌توانند آنها را براساس یک آنالیز کامپیوتری و محتوای ماده مغذی، غذاهای مختلف طراحی کنند.

کیفیت ناهارهای مدرسه کاملا بین مدارس مختلف و مناطق مدرسه متفاوت است- برنامه‌های سالم‌تر اغلب آنهایی هستند که در نواحی مدارس ثروتمندتر هستند که استطاعت نوآوری را دارند.

در برنامه ناهار مدرسه، تمایلات رقابتی USDA حتی بیشتر آشکار است، زیرا صرفا غذاهایی برای مدارس مهیا می‌شوند که از طریق مازادهای کشاورزی در دسترس باشند.

خیلی رک و راست بگوییم دولت ملی، محصولات مازاد کشاورزی را می‌خرد و آنها را به مدارس برای استفاده در ناهارهای‌شان می‌فرستد.

این برنامه مثل یک موقعیت برد- برد به نظر می‌رسد؛ کشاورزان یارانه‌هایی برای محصولاتشان می‌گیرند، کودکان تغذیه می‌شوند و غذا به هدر نمی‌رود.

برنامه ملی غذا تضمین می‌کند که کودکان غذاهای نسبتا مغذی دریافت کنند و این امر با بهبود سلامت‌بخشی غذاهایی که مهیا می‌کند دائما در حال بهتر شدن است.

این برنامه از بسیاری جهات یک برنامه قابل تحسین است، کمبودهایش را ابراز می‌کند. اما فایده این غذاها بستگی به این دارد که کودکان واقعا آنها را بخورند و در مدرسه‌های بیشتر و بیشتری، ماشین‌های فروش و اسنک‌بارها1 کودکان را از انتخاب‌های سالم‌تر در رستوران سلف سرویس گمراه می‌کنند.

آیا کودکتان را فقط به خوردن سالم‌ترین غذاها تشویق می‌کنید و سپس مقادیر زیاد شیرینی‌ها را در اطراف خانه قرار می‌دهید؟

این دیوانگی است و این پیامد دقیق ایجاد استانداردهای تغذیه‌ای برای ناهار مدارس است در حالیکه ماشین‌های فروش پر از آب‌نبات و نوشابه گازدار درست خارج از اتاق ناهارخوری قرار دارند. نمی‌توان راه بهتری را برای آسیب زدن به تغذیه خوب تصور کنم.

ب) بسته‌بندی کردن یا بسته‌بندی نکردن؟

با تمام این نگرانی درباره ناهارهای مدرسه، آیا والدین درصوت امکان، باید تقریبا تمام ناهارهای کودکانشان را بسته بندی کنند؟

کیفیت ناهارهای مدرسه از مدرسه‌ای به مدرسه دیگر متفاوت است، بنابراین اول برنامه ناهار مدرسه کودکتان را بررسی و تایید کنید.

ناهارهای بسته‌بندی شده به والدین بیشترین کنترل را بر روی آنچه کودکان‌شان می‌خورند می‌دهند. اما بسیاری والدین صرفا زمان کافی برای بسته‌بندی هر ناهار را ندارند، و آنها نباید احساس کنند که با اعتماد بر ناهار مدارس در حق کودکان‌شان کوتاهی می‌کنند.

گفته می‌شود، اگر نگران کیفیت غذاهای مدرسه‌تان هستید، بسته بندی یا تناوب بین ناهارهای خانه و ناهارهای مدرسه می‌توانند بهترین انتخاب باشد.

بسته‌بندی کردن ناهار، غذاهای سالم را که درباره آن صحبت کردیم برای خوردن کودکان جالب و آسان می‌کند.

غذاهای ناسالم بسته‌بندی شده نیز که در هر جا مشاهده می‌شوند، بدلیل راحتی مصرف توجه شما را جلب می‌کنند- مانند پاکت‌های کلوچه‌ها و چیپس، نوشیدنی‌های شیرین‌شده با رنگ‌های جذاب و  شیرینی  شکلاتی. محصولاتی مانند بسته نهار آماده، یک غذای آسان بسته‌بندی شده را عرضه می‌کند اما اغلب با یک شیرینی و نوشیدنی شیرین‌شده همراه با آن و با قیمتی بیشتر عرضه می‌شوند.

به جای وابسته بودن به این غذاهای راحت، معمولا سالم‌تر و اقتصادی‌تر است که غذاهایی را بخرید که خودتان آنها را انتخاب می‌کنید و در بسته‌های فردی و ظرف‌های پلاستیک کوچک بسته بندی کنید.

سعی کنید آنها را به مقدار زیاد تهیه کنید – برای مثال، به اندازه یک هفته قطعه‌های هویج در وعده‌های غذایی فردی قرار دهید.

امروزه بسیاری از فروشگاه‌ها غذاهای سالم‌تر بسته بندی شده برای کودکان را عرضه می‌کنند- مانند سس سیب فاقد قند، کراکرهای گندم کامل، قطعات هویج با سس گوجه فرنگی و پنیر رشته‌ای کم‌چرب.

هدف از تغذیه کودکان با غذاهای سالم جهت دادن آنها به سمت جستجوی شیرینی توسط خودشان نیست.

علاوه بر این کودک شما ناهارش را همراه با همکلاسی‌های خود، همراه با ناهارهای بسته‌بندی شده توسط والدین‌شان با عقاید متفاوت درمورد تغذیه خواهد خورد.

اگر او احساس کند ناهارش خیلی یکنواخت و خسته‌کننده است ممکن است به سمت تهیه غذا از ماشین‌های فروش یا دوستانش برود.

اگر سعی شما در پرکردن ناهار کودک تنها با سالم‌ترین غذاها نتیجه معکوس داد، با کودکتان صحبت کنید تا به توافقی برسید.

برای مثال می‌توانید غذاهایی را که تاحدی شیرین هستند اما با اینحال مقداری ارزش تغذیه‌ای نیز دارند مثل ماست میوه‌ای، تکه‌های شکلات، شیرشکلات یا بیسکویت‌ها یا میان‌وعده‌های تهیه شده از غلات کامل را پیشنهاد کنید.

تمام بچه‌ها گه‌گاهی به کلک‌هایی نیاز دارند، مساله این است که راه‌هایی بیابیم که در عین راضی کردن آنها با رژیم غذایی سالم نیز سازگار باشد.

ج) از رقابت آگاه باشید

برنامه ناهار ملی، فقط کنترل حداقلی بر سایر غذاهایی که در مدرسه فروخته می‌شوند دارد، این غذاها اغلب "غذاهای رقابتی" نامیده می‌شوند زیرا بر سر پول و جلب توجه کودکان با ناهارهای ملی رقابت می‌کنند.

USDA فروش هر نوع غذایی را که دارای "حداقل ارزش تغذیه‌ای" باشد در محیط و زمانی که غذاهای مدرسه فروخته می‌شوند ممنوع می‌کند.

این غذاها غذاهایی هستند که قادر به تامین حداقل 5 درصد مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) مواد مغذی کلیدی نباشند- غذاهای ناسالم (هله هوله) کامل مانند نوشابه گازدار، آدامس و بعضی آب‌نبات‌ها.

اما این غذاها می‌توانند هر جایی خارج از ناهارخوری یا سایر مواقع روز فروخته شوند و غذاهای نسبتا ناسالم مانند بستنی، که شامل مقدار زیادی قند و چربی اشباع است، اما حداقل 5 درصد RDA از کلسیم و پروتئین را تامین می‌کند، می‌توانند درست در کنار ناهارهای ملی به فروش برسد.

به همین دلیل است که مخصوصا بررسی و تایید خواهش‌های غذاهای رقابتی در مدرسه کودک‌تان مهم است.

ممکن است بپرسید، چرا مدارس می‌خواهند با در دسترس قرار دادن غذای ناسالم برای دانش‌آموزان‌شان به آنها صدمه بزنند؟

جواب، در بیشتر موارد، پول است. مدیران مدرسه استدلال می‌کنند که برای حمایت از عملکردهای مدرسه به پول به دست آمده از بوفه و سایر غذا فروشی‌ها وابسته‌اند و تشکیلات مدرسه‌ای، تیم‌های ورزشی، انجمن‌های اولیا و مربیان و سایر سازمان‌ها، همگی فروش غذاها، به ویژه غذای ناسالم را به عنوان منبع اصلی حمایت مالی می‌دانند.

ما همگی دوست داریم، مدرسه‌هایمان برای تامین فرصت‌های آموزشی بهتر برای کودکان پول بیشتری دردست دارا باشند.

اما به یاد داشته باشید پولی که مدرسه از فروش‌های غذایی به دست می‌آورد از خود بچه‌ها به دست می‌آید و مدرسه در عوض پول‌شان، غذاهایی پر از قند، چربی و کالری‌های اضافه را که همگی عادات غذایی ناسالم را ترویج می‌دهند به کودکان می‌دهد.

آیا درست است که از رژیم‌های غذایی بد کودکان حتی به عنوان آموزش خودشان سود ببریم؟ اگر مدارس از نظر مالی به خوردن غذاهای ناسالم توسط کودکان وابسته‌اند، چگونه می‌توانند به ترویج سلامت و تغذیه دانش‌آموزان‌شان علاقه‌مند باشند؟ همان‌طور که می‌بینید حل این مسئله مشکل است.