افتاده درباد(41)
برای مطالعه ی چهلمین مقاله از سلسله مقالات اعتیاد اینجا کلیک کنید.
هیجان‌خواهی عبارتست از تمایل به جستجوی فعالیتهای برانگیزاننده ی مهیج، انجام خطر، و اجتناب از ملالت.
پژوهش در خصوص هیجان‌خواهی از مطالعات مرتبط به محرومیت حسی نشأت گرفته است. (بدنبال این پژوهشها)، یکی از پژوهشگران فرض کرد که برخی افراد (هیجان‌خواه بالا) سطوح بالایی از محرک را برای حصول سطح بهینه ی انگیختگی‌شان نیاز دارند، ضمن اینکه، به هنگام محرومیت از محرک و درون‌داد حسی، چنین افرادی به ویژه حالت‌های ناخوشایندی را تجربه می‌کنند.
مطابق نظر این پژوهشگر مبنائی فیزیولوژیک برای رفتار هیجان‌خواهی وجود دارد: یعنی بر نقش انتقال‌دهندگان عصبی در بروز تفاوتها در هیجان خواهی متمرکز بود.
برخی آنزیمها به ویژه بازدارنده ی اکسیداز تک‌امین (MAO) مسئول حفظ سطوح مناسب انتقال‌دهندگان عصبی هستند. MAO پس از صدور مجوز عبور تکانه ی عصبی، از طریق تجزیه ی انتقال‌دهنده ی عصبی عمل می‌کند. اگر میزان بسیار زیادی MAO حضور داشته باشد،مقدار بسیار زیادی از انتقال‌دهنده ی عصبی را تجزیه خواهد کرد، و در نتیجه انتقال‌دهنده ی عصبی کاهش خواهد یافت. چنانچه میزان MAO بسیار کم باشد، میزان بسیار زیادی از انتقال‌دهنده ی عصبی در سیناپس باقی خواهد ماند، و مجوز بسیاری از انتقالهای عصبی را صادر خواهد کرد.
فرض کنید که با انگشتانتان در حد عالی حرکتها را انجام می‌دهید، از قبیل برداشتن یک سکه ده تومانی از روی یک سطح صاف، حال چنانچه میزان MAO در سیستم شما بسیار کم باشد، انگشتان شما ممکن است بلرزد و حرکات شما تشنجی باشد (انتقال عصبی بیش از اندازه). اگرچه، با MAO بسیار زیاد، نیز انگشتان شما ممکن است بدلیل احساس گرفتگی و کنترل حرکتی سست ناکارآمد باشد. وقتی سطوح MAO دقیقاً اندازه است، سطوح انتقال‌دهنده عصبی بگونه‌ای متناسب تنظیم و نظام عصبی برای کنترل عضلات، افکار، و هیجانات متناسب عمل می‌کند.
جستجوگران هیجان بالا در مقایسه با هیجان‌خواهان پایین، سطوح پایین MAO را در جریان خونشان نشان می‌دهند. چنانچه هیجان‌خواهان بالا گرایش به داشتن سطوح MAO پایین داشته باشند، و MAO پایین به معنی این باشد که انتقال‌دهنده ی عصبی بیشتری قابل دسترس است، پس احتمالاً هیجان‌خواهی بواسطه ی داشتن سطوح بالای انتقال‌دهندگان عصبی در نظام عصبی ایجاد یا حفظ می‌شود. MAO، از طریق تجزیه ی انتقال‌دهندگان عصبی و از آن راه بازداری انتقال عصبی مثل ترمز نظام عصبی عمل می‌کند. با سطوح MAO پایین، هیجان‌خواهان، بازداری کمتری در نظامهای عصبی خودشان دارند و بنابراین کنترل کمتری بر روی رفتار، افکار، و هیجانات دارند.
مطابق نظر این پژوهشگر،رفتارهای هیجان‌خواهی (مثل رفتار جنسی نامشروع، مصرف مواد، مهمانی‌های ماجراجویانه) بدلیل جستجوی یک سطح بهینه انگیختگی نیست بلکه بدلیل داشتن ترمزهای زیست‌شناختی بسیار کم در سیناپسها است.
نویسنده: دکترعزت ا...نیکوزاده کردمیرزا- تبیان
برای مشاوره اعتیاد اینجا کلیک کنید.
مقالات مرتبط :
آیا اعتیاد ارثی است ؟
یک فرضیه در مورد شکل گیری اعتیاد
چه کنم کودکم معتاد نشود ؟ (2)
منبع : tebyan.net