نگاهی به نقش والدین در موفقیتّ های تحصیلی ورفتاری فرزندان(2)
برای خواندن مقاله ی قبل اینجا را کلیک کنید.
باورهای والدین، موفقیّت فرزند
سه عامل به عنوان مهمترین عوامل جهت موفقیّت تحصیلی دانشآموزان مطرح است که از این عوامل با نام «باورهای والدین» یا « اهداف والدین» یاد میکنند:باور والدین و مشخص کردن نکات مهم و با اهمیّت در زندگی و انتقال این باورها و اعتقادات به کودک، با شیوهای صحیح و منطقی، کودک را در جهتگیریها و رفتارهایش یاری میدهد. بهطور مثال ،اگر تحصیل، موفقیّت تحصیلی و تحصیلات بالای فرزند برای والدین از اهمیّت ویژهای برخوردار است، باید این باور به شیوهای درست و منطقی برای کودک شرح داده شود تا کودک بفهمد که برای والدین او، موفقیّت تحصیلی جایگاه ویژهای دارد، تا بر همین اساس گام بردارد.عقیده و باور والدین درباره هر موضوعی باید در رفتار خود آنها جلوهگر شود. والدینی که از دروغگویی بیزارند و دوست ندارند فرزندشان این خصلت زشت را بیاموزد، باید این باور را بهطور عملی نشان بدهند.
شیوه حضور و مداخله ی والدین
پژوهشگران بر این باورند که عمدهترین دلمشغولی والدین، ناتوانی آنها در انتخاب بهترین شیوه حمایت از فرزندان به ویژه در زمینه آموزش و پرورش است. از این رو شاید توجه به این نکات راهنمای مناسبی برای جهتگیری بهتر و موثرتر والدین باشد:الف /حمایت از فرزند باید در جهت تعلیم و تربیت صحیح او باشد. این حمایت میتواند به شیوههای مختلف و در هر زمان متناسب با خواست منطقی کودکان ارائه شود.ب /همگام شدن با مدرسه. به این معنی که به جای تک روی و بیتوجّهی به آموزشهای مدرسه باید با آموزشها همگام شد. اگر به عقیده ی اولیاء مدرسه باور ندارید به جای تک روی و سرپیچی، به مدرسه فرزندتان مراجعه کنید و با مشورت مشکل را حل کنید. لجبازی و طفره رفتن، تنها به فرزند شما لطمه وارد میکند.ج /کودکانی که در منزل از حمایتهای فرهنگی چون مطالعه کتاب، رفتن به سینما، تماشای فیلمهای مناسب سن و روحیه خود، تفریح، ورزش و سرگرمی مناسب و... برخوردار میشوند، بیش از همسالان خود که چنین حمایتی ندارند، انگیزه ادامه تحصیل داشته و با اشتیاق بیشتری درس میخوانند.د/مشارکت والدین باید همسو و هم جهت با آموزشهای مدرسه انجام شده و در حقیقت مکمّل آموزشهای مدرسه باشد.
برنامهریزی، راهی برای رسیدن به هدف
والدینی که دوست دارند فرزندشان به شرایط ایدهآل و آرمانی که در ذهن دارند، دست یابند باید آموزشهایی را به صورت عملی و به این شرح به مرحله اجرا بگذارند:1-هر روز برنامهریزی کنید. زمان خواب و استراحت، صرف وعدههای غذایی، انجام تکالیف مدرسه، مطالعه ی آزاد، ورزش و تفریح، کمک کردن به والدین در امور منزل و... باید به درستی مشخص شده و همه برنامهها طبق برنامهریزی از قبل تعیین شده به اجرا درآید.2- کنترل دقیق امّا نامحسوس برنامههای کودک به ویژه برنامههای فوقبرنامه و برنامههایی که در اوقات فراغت کودک انجام شود. تماشای تلویزیون، پرداختن به برنامههای غیردرسی و... باید براساس برنامهریزی صحیح و با محدودیّت زمانی مشخصی اجرا شود.3- وضعیت تحصیلی دانشآموز، وضعیت انضباطی و رفتاری او باید به طور مرتب کنترل شود.4- مراجعه به مدرسه، بدون اطلاع کودک و گفتوگوی دوستانه با اولیاء مدرسه بهترین شیوه کنترل نامحسوس شرایط کودک است.5- با وجود انتظار و توقّع بالای اکثر والدین از فرزند، باید اندکی واقعبین بود. والدین باید به خوبی نقاط ضعف و قوّت فرزندشان را بشناسند تا بر همان اساس برنامهریزی کنند، برنامهریزی باید در جهت رفع نقاط ضعف و قوّت بخشیدن به نقاط قوّت فرزند باشد.6- تشویق، مهمترین عامل جهت پیشرفت و موفقیت تحصیلی کودکان است. موفقیتهای فرزندتان را بزرگ جلوه داده و از آن استقبال کنید. به او نشان بدهید که از موفقیت او خوشحال هستید و دوست دارید همواره به همین ترتیب فعالیت کند.7- عادت مطالعه، خواندن و نوشتن، گفتو گو و تبادلنظر دوستانه و... را در خانواده باب کنید. با گوش کردن به صحبتهای فرزندتان، با مطالعه کتاب و... عادتهای خوب را عملاً به او بیاموزید.ادامه دارد...
منبع : tebyan.net
گردآوری توسط بخش اصول تربیتی نوجوان سایت آکاایران