دو بال برای رسیدن به نقطه ی کمال فرزند

bxs1

بیست و چهارم مهرماه روز پیوند اولیاء و مربیان، فرصت مناسبی است تا کمی درباره ی نقش مهم "خانواده و مدرسه در تربیت" سخن بگوییم.

تربیت فرایندی است که از نخستین روز ولادت هر انسان آغاز می شود و تا واپسین لحظه عمر آدمی ادامه می یابد. مهمترین نتیجه ی تربیت تغییر رفتار در انسان است.

عوامل گوناگونی در این فرایند تاثیرگذار است که می توان مهمترین آنها را شخصیت الگویی والدین و آموزه های رسمی و غیر رسمی نظام آموزش و پرورش هر کشور دانست.

متاسفانه در سالهای اخیر شاهد کم رنگ شدن نقش خانواده و مدرسه در پرورش هستیم. هرچه جلوتر می رویم عوامل محیطی و غیر قابل اعتماد و اتکاء بر شاکله ی شخصیتی فرزندانمان تاثیر بیشتری می گذارند و خانه و مدرسه مع الاسف به حاشیه می روند.

یکی از عوامل موثر این اتفاق نامبارک ، فاصله ی قابل توجه میان اولیاء و مربیان است. هر قدر که ایده آل های این دو نظام مقدس تربیتی متفاوت تر باشد و هر قدر این دو بنیاد مبارک در اهداف با همدیگر دارای اختلاف و اصطکاک بیشتری باشند، بیشتر شاهد فرار نسل جوان و نوجوانمان از دامان تربیتی خانه و مدرسه خواهیم بود.

متاسفانه خانواده ها و به خصوص پدران عزیز نقش هدایتی و رهبری خود را در خانواده از دست داده اند. گرفتاری ها و مشغله های بی شمار پدران به خصوص برای امرار معاش باعث شده است تا فرزندان کمتر این الگوها را ببینند و نهایتاً بیشتر وقت خود را به دور از کانون گرم خانواده بگذرانند.

عدم ارتباط و همکاری والدین با مدرسه در سالهای اخیر تبعات شومی داشته که برای جبران آن نزدیکی و هم افق شدن اولیاء و مربیان ضروری می باشد .

به نظر می رسد از مهمترین راه های برون رفت از این وضعیت نابسامان تربیتی ،اتحاد و همکاری خانه و مدرسه می باشد. اطلاع رسانی دقیق خانواده ها به معلمین و مشاورین تربیتی از وضعیت رفتاری و تحصیلی دانش آموزان و همچنین آگاه شدن والدین از اوضاع فرزندشان در مدرسه به کاهش حجم چالشهای متنوع و رو به رشد نوجوان خواهد انجامید.

پیوند اولیاء و مربیان همچون دو بال پرنده ای است که برای رسیدن به نقطه ی کمال به هر دوی آنها نیازمندیم. برای بازگرداندن فرزندانمان به آغوش گرم خانه و مدرسه باید به پیوند زیبا و مقدس این دو رکن تربیتی توجه نماییم .